• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عرف صحیح

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


عرفِ غیر مخالف با احکام شرعی را عرف صحیح گویند.


عرف صحیح، روش گفتاری یا کرداری رایج میان مردم است که با احکام شرع مخالفتی نداشته و باعث از بین رفتن مصلحتی و یا به وجود آمدن مفسده‌ای نمی‌گردد، مثل: متعارف شدن معنایی برای یک لفظ که غیر از معنای لغوی آن است، و یا رسم شدن پرداخت بخشی از مهریه هنگام عقد، و یا هدیه دادن لباس و زیور آلات به خانم‌ها در دوران نامزدی.
[۱] طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۲۱.    
[۲] فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۲۲۰.
[۳] فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۲۲۲.
[۴] جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ص۳۶۹.
[۵] زحیلی، وهبه، الوجیز فی اصول الفقه، ص۹۸.
[۶] زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۲، ص۸۳۰.
[۷] موسی، کامل، المدخل الی التشریع الاسلامی، ص۲۱۹.
[۸] بحرالعلوم، محمد، الاجتهاد اصوله و احکامه، ص۸۵.
[۹] خلاف، عبدالوهاب، علم اصول الفقه و خلاصة التشریع الاسلامی، ص۸۹.


۱. ↑ طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۲۱.    
۲. ↑ فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۲۲۰.
۳. ↑ فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۲۲۲.
۴. ↑ جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ص۳۶۹.
۵. ↑ زحیلی، وهبه، الوجیز فی اصول الفقه، ص۹۸.
۶. ↑ زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۲، ص۸۳۰.
۷. ↑ موسی، کامل، المدخل الی التشریع الاسلامی، ص۲۱۹.
۸. ↑ بحرالعلوم، محمد، الاجتهاد اصوله و احکامه، ص۸۵.
۹. ↑ خلاف، عبدالوهاب، علم اصول الفقه و خلاصة التشریع الاسلامی، ص۸۹.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «عرف صحیح».

رده‌های این صفحه : عرف
جعبه ابزار