|
| ||||||||||||||||||||||||
عبیدة بن عبدالرحمان ابی‌الاغرّ سلمی، از قبیله بنی‌سلیم و والی افریقیه بود که هشام بن عبدالملک پس از درگذشت بشر بن صفوان، او را به ولایت مغرب گمارد. در سال ۱۱۰ ق وارد قیروان شد و مدت چهار سال و شش ماه به تدبیر و اداره امور مغرب و اندلس پرداخت. سرانجام در سال ۱۱۴ ق هشام او را به علت شکایت‌هایی که در موردش شده بود، عزل کرد. عبیده به شام آمد و در همان سال درگذشت و عبیدالله بن حبحاب جانشین او در افریقیه و اندلس شد. عبیده از قیسیان متعصب بود و ستم فراوانی به کارگزاران بشر بن صفوان یمانی روا داشت و در برخورد با بربرها شدت عمل نشان داد، از این‌رو در حمله به آنان و به اسارت بردن زنان آنان و در ستم‌گری در حق ایشان زیاده‌روی می‌کرد. این سیاست ستم‌گرانه، پذیرش اصول خوارج توسط بربرها را سرعت بخشید. عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۰۵. رده‌های این صفحه : تاریخ اسلام | حاکمان آفریقا | حاکمان اموی | درگذشتگان سال 114 (قمری) | کارگزاران مروانیان
|
||||||||||||||||||||||||
