آل ابی‌شعبه از خانواده‌های معروف شیعه در کوفه بودند که چون برای تجارت و بازرگانی به حلب تردد داشتند، به عنوان حلبی مشهورند. نیای این خاندان یعنی شخص ابوشعبه از امام حسن و امام حسین (علیهما‌السّلام) روایت کرده است. البته همه افراد آل شعبه مردمانی موثق بوده‌اند، ولی بزرگترین و موجه‌ترینشان همین عبیدالله می‌باشد و هرگاه کلمه حلبی مطلق ذکر شود منظور همین عبیدالله است، هر چند که گاهی هم برادر او محمد، مقصود می‌باشد.
عبیدالله در میان شاگردان امام صادق (علیه‌السّلام) از نخستین کسانی است که دست به تألیف و تصنیف زده و وقتی کتابش را که در فقه تصنیف کرده است، به امام صادق (علیه‌السّلام) عرضه داشت، امام مطالب آن را تایید و تحسین نمود و به هنگام قرائت کتاب به عنوان تمجید آن فرمود: آیا آنان (مخالفان) نیز همانند این را دارند؟ عده‌ای از راویان سرشناس و موثق نیز از این کتاب روایت کرده‌اند.
