عبدالکریم سیمای نطنزی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالکریم سیمای نطنزی اصفهانی، از ادبا و شعرای
قرن سیزدهم هجری در
اصفهان بوده است.
میرزا عبدالکریم نطنزی متخلّص به «سیما» شاعر ادیب فاضل و عارف دانشمند؛ از شعرای
قرن سیزدهم هجری در
اصفهان بوده است.
در قریه «طالخانی» (طالخونچه) سمیرم متولّد شده و در اصفهان و گیلان به تحصیل پرداخته و در اغلب علوم همچون ادبیات،
حکمت، طب و نجوم مهارت یافت.
در رشت به خدمت منوچهرخان معتمدالدّوله رسیده و در وصف او
قصیده انشاء نموده و مورد التفات او واقع شد. چندی هم نزد قربانعلی
شاه جیلستانی و سپس
مجذوب علی‌شاه به تکیمل مراتب عرفانی و طی سیر و سلوک پرداخت.
اغلب در نطنز بسر می‌برد و برای علماء و عرفا و بزرگان نطنز و کاشان مدایح و مراثی می‌سرود. سال وفاتش به دست نیامد. اما تا سال ۱۲۸۱ق در قید حیات بوده است.
منظومه‌های زیر از سروده‌های اوست:
۱. «الهی نامه»؛
۲. «ریاض المحبّین»؛
۳. «شقایق الحقایق»؛
۴. «مشرق الانوار»؛
۵. «مجموعه قصاید».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۰۲.
