• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالوهاب خفاف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابونصر عبدالوهاب بن عطاء خفاف (م ۲۰۴ق)، از راویان اهل‌سنت قرن دوم و سوم هجری قمری در بغداد بود. برخی رجال‌نویسان اهل‌سنت وی را فقیه، مفسر، محدث، عابد، راستگو و مورد اعتماد دانسته‌اند.



ابونصر عبدالوهاب بن عطاء بن مسلم خفاف عجلی بغدادی بصری، اهل بصره و از موالی بنی عجل بود که به بغداد سفر نمود و در آنجا ساکن شد. از کسانی همچون حمید طویل، خالد حذاء، ثور بن یزید، سعید بن ابی عروبه و محمد بن عمرو بن علقمه حدیث شنید. برخی رجال‌نویسان اهل‌سنت وی را فقیه، مفسر، محدث، عابد، راستگو و مورد اعتماد دانسته‌اند. احمد بن حنبل، عمرو بن محمد ناقد،حسن بن محمد زعفرانی، عباس بن محمد دوری و حارث بن ابی اسامه از او روایت کرده‌اند.
کتاب‌های السنن، التفسیر، الناسخ و المنسوخ و الصیام آثار اوست. وی در سال ۲۰۴ق در بغداد درگذشت. تاریخ‌های دیگری نیز برای زمان فوت او ذکر کرده‌اند.


۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۲۷۶.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۲۵۰.    
۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۸۰.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۹، ص۴۵۱.    
۵. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۲۷۶.    
۶. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۸۰.    
۷. بغدادی، اسماعیل بن محمد هدیة العارفین، ج۱، ص۶۳۶.    
۸. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۷، ص۱۳۳.    
۹. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۴۷۹.    
۱۰. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۳۳۳.    
۱۱. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶، ص۹۸.    
۱۲. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۸، ص۵۰۹.    
۱۳. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۲۲۵.    
۱۴. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۶، ص۷۲.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۲۷۱.    
۱۶. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۷.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۲۴۷.    
۱۸. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۰، ص۲۷۸.    



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۰۲، برگرفته از مقاله «عبدالوهاب خفاف».






جعبه ابزار