عبدالله بن زبیر حمیدی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوبکر عبدالله بن زبیر حمیدی (م
۲۱۹ق)، از محدثان و فقهای
اهل‌سنت قرن دوم و سوم هجری قمری در
مکه بود.
ابوبکر عبدالله بن زبیر بن عیسی حُمَیْدی قرشی مکی اسدی، اهل مکه بود
و نزد
سفیان بن عیینه،
فضیل بن عیاض،
ولید بن مسلم،
وکیع و دیگران حدیث آموخت و از آنها روایت نقل کرد.
رجال‌نویسان اهل‌سنت او را
فقیه،
کثیر الحدیث،
ثقه و فاضل
دانسته‌اند.
هارون حمّال،
ابوزرعه،
محمد بن یحیی ذهلی،
یعقوب فسوی،
محمد بن اسماعیل بخاری و دیگران از او روایت کرده‌اند.
وی را از پیشوایان حدیث و حافظ ده هزار حدیث، و از رؤسای اصحاب ابن عیینه شمرده‌اند. او همچنین سفری به
مصر داشت، ولی در نهایت به مکه بازگشت و در آنجا به نشر علم و دانش خویش پرداخت.
سرانجام در سال ۲۱۹ق در مکه از دنیا رفت.
آثار او کتاب المسند در یازده جزء که جلد اول آن در
هند به چاپ رسیده
و کتاب الدلائل است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۶۷-۴۶۸، برگرفته از مقاله «عبدالله حمیدی».
