عبدالله بن مسکان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومحمد عبدالله بن مُسکان (زنده در نیمه دوم
قرن دوم هجری)، از فقهای بزرگ و راویان
موثق شیعه و از اصحاب
امام صادق و
امام باقر (علیهماالسّلام) بود. بن مُسکان از
امام کاظم و امام صادق و امام باقر (علیهم‌السلام) روایت نقل کرده است.
ابومحمد عبدالله بن مُسکان، از موالی
قبیله عنزه و از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بود.
از آن حضرت
و امام کاظم (علیهماالسلام)
نیز روایت نقل کرده است. از محدثانی چون
محمد بن علی حلبی،
حسن بن علی سرّی و
سلیمان بن خالد روایاتی نقل کرده است. کسانی مانند
حسین بن هاشم و
محمد بن سنان نیز از او روایت کرده‌اند.
شیخ مفید در رساله عددیّة، ابن مُسکان را از فقهای اصحاب امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) دانسته و یادآور شده که وی از محدثان بزرگی است که
حلال و
حرام شریعت از آنها اخذ شده و تالیفات ایشان بلاشک، از امّهات تالیف‌های امامیه و معتبر است.
برخی ابن مسکان را از
اصحاب اجماع دانسته و گفته‌اند که علمای امامیه اتفاق دارند هرچه را که ایشان تصدیق و تایید کرده و بر آن صحّه گذارده‌اند، صحیح و قابل پذیرش است.
وی دارای آثار و تالیفاتی نیز بوده که از دو مورد آن با عنوان کتاب فی الامامة و کتاب فی الحلال و الحرام یاد می‌کنند.
نجاشی گوید که وی در زمان ابوالحسن (علیه‌السّلام) و پیش از حادثه درگذشت،
گرچه مراد از ابوالحسن را امام هشتم نیز احتمال داده‌اند،
لیکن همان امام کاظم (علیه‌السّلام) درست‌تر به نظر می‌رسد، چون سخنی از همراهی او با
امام رضا (علیه‌السّلام) نیست. بنابراین، می‌توان وفات ابن مُسکان را در نیمه دوم قرن دوم دانست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۵۴، برگرفته از مقاله «عبدالله ابن مُسکان».
