عبدالرحمان بن یوسف مروزی (م ۲۸۳ ق) اصالتاً اهل مرو بوده و رجال شناسان اهل سنت وی را از دانشمندان و محدثان حافظ و موثق شیعه شمرده اند، دو جلد کتاب در مثالب شیخین و الجرح و التعدیل تالیف وی می باشد.
ابومحمد عبدالرحمان بن یوسف بن سعید بن خراش مروزی بغدادی، اصالتاً اهل مرو بود. رجال شناسان اهل سنت وی را از دانشمندان و محدثان حافظ و موثق شیعه شمرده و در حدیث بسیار ستوده‌اند.
وی برای آموختن حدیث سفرهای زیادی به شام، عراق، مصر و خراسان داشت و در طلب حدیث و کسب علم رنج‌های بسیاری را به جان خرید، به گونه‌ای که به گفته خودش در این راه و در اثر تشنگی، پنج بار مجبور به نوشیدن بول خود شد.
ابن عدی (م ۳۶۵ ق) از عبدان روایت کرده که ابن خراش دو جلد کتاب که در مثالب شیخین نوشته بود، به بندار تقدیم کرد و دو هزار درهم جایزه دریافت کرد. ابن خراش این مبلغ را صرف ساختن حجره‌ای در بغداد کرد تا در آنجا به گفتن حدیث بنشیند، ولی هنگامی که ساختن حجره به پایان رسید، هنوز از آن استفاده نکرده بود که دار فانی را وداع گفت.
