• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظن فعلی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ظن فعلیت یافته برای شخص را ظن فعلی می‌گویند.



ظن فعلی، مقابل ظن شأنی، و به معنای ظنی است که در شخص به فعلیت رسیده و نفس شخص متصف به حالت ظن است، مثل این که اماره‌ای بر وجوب نماز جمعه برای مکلف اقامه شده و او به واسطه آن به وجوب نماز جمعه ، ظن پیدا کرده است.


در بعضی از کتاب های اصولی، ظن فعلی، مترادف ظن شخصی دانسته شده است؛ طبق این نظر، ظن فعلی به ظنی گفته می‌شود که بالفعل در شخص ایجاد گردد. به نظر می رسد ظن فعلی هم می‌تواند در نوع مردم و هم در شخص خاص ایجاد شود.
[۱] عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۳، ص۸۹.
[۳] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص۲۱.



۱. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۳، ص۸۹.
۲. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۱۳۷.    
۳. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص۲۱.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظن فعلی».


رده‌های این صفحه : اصول فقه | ظن | مباحث حجت | مباحث ظن




جعبه ابزار