طَحَن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَحَن (به فتح طاء و حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آسیاب کردن و کوبیدن
آرد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف مردگان از این واژه استفاده نموده است.
این ماده یک بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
طَحَن به معنای آسیاب کردن و کوبیدن آرد آمده است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره مردگان فرموده است:
«وَ كَيْفَ يَكونُ بَيْنَهُمْ تَزاوُرٌ، وَ قَدْ طَحَنَهُمْ بِكَلْكَلِهِ الْبِلَى، وَ أَكَلَتْهُمُ الْجَنادِلُ وَ الثَّرَى.» «چگونه مى‌توانند با هم ديدار كنند؛ در حالى كه فنا و فرسودگى با سينه خود آنها را در هم كوبيده و سنگ و خاك‌ها آنان را خورده‌اند.»
«
کلکل» به معنی سینه است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) پوسانیدن را به سینه
شتر تشبیه کرده که چیزی را زیر آن می‌کوبد.
این ماده یک بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طحن»، ج۲، ص۶۷۱.
