ضمان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از عناوین و موضوعات مطرح شده در
آیات قرآن، «ضمان» است.
ضَمان در لغت به معناى كفالت و «ضمين» به معناى كفيل است. «ضَمَن الشَّى‌ءَ و بِهِ» يعنى آن را كفالت كرد.
در اصطلاح
فقه به ضمان عقدى و ضمان غير عقدى تقسيم مى‌شود. ضمان عقدى به معناى تعهد در برابر مالى است كه بر ذمّه شخصى براى شخص ديگر ثابت است، و عقدى است كه نياز به ايجاب و قبول دارد.
درباره تفاوت آن با كفالت، گفته شده: كفالت در برابر نفس، و ضمان در برابر مال است.
و ضمان غير عقدى، عبارت از جبران خسارتى است،
كه به خاطر وجود برخى از اسباب ضمان، مثل «يد» (تسلّط بر مال ديگرى) «اتلاف»، «تغرير» حاصل مى‌شود.
مقصود در اين مدخل، ضمان در هر دو معناى اصطلاحى آن است و آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «اعتداء»، «زعيم» و اطلاق «اوفوا بالعقود» استفاده شده است.
ضمان عقدی (قرآن)،
ضمان غیر عقدی (قرآن)،
ضمان جریره (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۴۴، برگرفته از مقاله «ضمان».
