ضلالت و حاکمان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از عوامل
ضلالت که در
آیات قرآن به آن اشاره شد، حاکمان است.
نقش تعيين‌كننده و اساسى حاكمان و فرمانروايان گمراه، در گمراهى
جامعه خود:
۱. «إِلى فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ ما أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ؛
به سوى
فرعون و اطرافيانش؛ امّا آنها از فرمان فرعون
پیروی كردند؛ در حالى كه فرمان فرعون، مايه
رشد و نجات نبود.»
۲. «وَ أَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَ ما هَدى؛
فرعون قوم خود را گمراه ساخت؛ و هرگز
هدایت نكرد!»
۳. «وَ قالُوا رَبَّنا إِنَّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا؛
و مى‌گويند: پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود
اطاعت كرديم و ما را گمراه ساختند.»
۴. «وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها ...؛
و كسانى كه از عبادت طاغوت دورى كردند و به سوى خداوند بازگشتند....» «
طاغوت» در اصل، به هر متجاوز و رئيس گمراه‌گر گفته مى‌شود.
۵. «وَ نادى فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قالَ يا قَوْمِ أَ لَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَ هذِهِ الْأَنْهارُ تَجْرِي مِنْ تَحْتِي أَ فَلا تُبْصِرُونَ • أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِنْ هذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَ لا يَكادُ يُبِينُ • فَلَوْ لا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جاءَ مَعَهُ الْمَلائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ • فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ؛
فرعون در ميان قوم خود ندا داد و گفت: اى قوم من! آيا حكومت
مصر از آن من نيست، و اين نهرها تحت فرمان من جريان ندارد؟! آيا نمى‌بينيد؟! مگر نه اين است كه من از اين كسى كه از طبقه پايين است و نمى‌تواند واضح سخن بگويد بهترم؟! (اگر راست مى‌گويد) چرا دستبندهاى
طلا به او داده نشده، يا اين‌كه چرا فرشتگان دوشادوش او نيامده‌اند (تا گفتارش را تأييد كنند)؟! فرعون قوم خود را سبك شمرد (و فريب داد)، در نتيجه از او
اطاعت كردند؛ به يقين آنان قومى
فاسق بودند.»
قدرت صاحبان زر و زور در عصر
نوح علیه‌السلام، در خدمت
مکر و حيله‌گرى عليه دين، و در جهت گمراه ساختن مردم:
«قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً • وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً • وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالًا؛
نوح بعد از نوميدى از هدايت آنان گفت: پروردگارا! آنها نافرمانى من كردند و از كسانى پيروى نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزى جز
زیانکاری بر آنها نيفزوده است. و اين رهبران گمراه مكر عظيمى به كار بردند، و آنها بسيارى را گمراه كردند. خداوندا،
ستمکاران را جز گمراهى ميفزا!»
عوامل ضلالت (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۱۷، برگرفته از مقاله «عوامل ضلالت (حاکمان)».
