صَیْحَه (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَيْحَه (به فتح صاد و حاء و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای فریاد شدید است. این کلمه در
قرآن درباره
صیحه عذاب که امتهای گذشته را گرفت و درباره صیحه قیامت آمده است.
صَيْحَه به معنای فریاد شدید است. در
قاموس المحیط گوید: «الصَّیْحَةِ: الصوت باقصی الطاقة»
(وَ اَخَذَ الَّذِینَ ظَلَمُوا الصَّیْحَةُ) (و كسانى را كه
ستم كرده بودند، صيحه مرگبار آسمانى فرو گرفت...)
این کلمه سیزده بار در قرآن مجید بکار رفته و همه درباره صیحه عذاب که امتهای گذشته را گرفت و درباره صیحه قیامت است. مگر در آیه
(یَحْسَبُونَ کُلَ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ) (...هر فريادى از هر جا بلند شود بر ضد خود مىپندارند...)
که درباره
منافقان و مراد از آن
فریاد معمولی است، یعنی منافقان هر فریادی را که مثلا در احضار لشکریان یا پیدا کردن گم شده و غیره بر خیزد بر علیه خود گمان میکنند.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صیحه»، ج۴، ص۱۶۷.