• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صَيْد (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: صَیْد (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))
مقالات مرتبط: صَید (لغات‌قرآن)، صَیْد (مفردات‌قرآن)، صید.


صَيْد (به فتح صاد) از واژگان نهج البلاغه به معنای شکار کردن است. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره عاقبت تکبر از این واژه استفاده نموده است.


صَيْد
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۵۴.    
[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۸۹.    
به معنای شکار کردن آمده است. «يَصَادهُ‌ صَيْداً: قنصهُ‌ و اخذهُ‌ بحيلة»
[۳] أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ۳، ص۲۵۲.    


• امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره عاقبت تکبر فرموده است:«فَاللهَ اللهَ فِي ... وَسُوءِ عَاقِبَةِ الْكِبْرِ، فَإنَّهَا مَصْيَدَةُ إِبْلِيسَ الْعُظْمَى، وَمَكِيدَتهُ الْكُبْرَى»
[۴] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۶۳، خطبه ۱۹۲.    
[۵] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۱۷۳، خطبه ۱۹۰.    
[۶] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۹۴، خطبه ۱۹۲.    
[۷] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۶۳.    
«خدا را خدا را در بدی عاقبت تکبر، آن تله بزرگ شیطان و حیله بزرگ‌تر اوست.»
«مصیده» چیزی‌که با آن شکار می‌شود، جمع آن «مصائد» است.
[۸] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۹۰.    


این ماده یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۵۴.    
۲. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۸۹.    
۳. ↑ أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ۳، ص۲۵۲.    
۴. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۶۳، خطبه ۱۹۲.    
۵. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۱۷۳، خطبه ۱۹۰.    
۶. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۹۴، خطبه ۱۹۲.    
۷. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۶۳.    
۸. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۹۰.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صید»، ج۲، ص۶۵۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 192 نهج البلاغه
جعبه ابزار