صوف (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صوف (به ضم صاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پشم است.
موى گوسفند را پشم و موى شتر را «وبر» و موى «بز» را شعر گويند.
اين لفظ فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
صوف به معنای پشم آمده است.
موی
گوسفند را پشم و موی
شتر را «وبر»
و موی «
بز» را شعر گویند.
برخی از مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره جواب فرعون به حضرت موسی و هارون (علیهماالسلام) فرموده است:
«أَلاَ تَعْجبُونَ مِنْ هذَيْنِ يَشْرِطَانِ لِي دَوَامَ الْعِزِّ، وَبَقَاءَ الْمُلْكِ، وَهُمَا بِمَا تَرَوْنَ مِنْ حَالِ الْفَقْرِ وَالذُّلِّ... إِعْظَاماً لِلذَّهَبِ وَجَمْعِهِ، وَاحْتِقَاراً لِلصُّوفِ وَلُبْسِهِ» «گفت: آیا تعجب نمی‌کنید از این دو نفر که در صورت اذعان به
نبوّت آنها، به من بقاء، عزّت و دوام ملک را شرط می‌کنند، با این حال
فقر و ذلّت که دارند... فرعون در این سخن
طلا و جمع آن را بزرگ دانست و پشم و پوشیدن آن را که موسی و هارون پوشیده بودند حقیر شمرد.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره جواب فرعون به حضرت موسی (علیه‌السلام) فرموده است:
«دَخَلَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ وَمَعَهُ أَخُوهُ هَارُونُ (عليهما‌السلام) عَلَى فِرْعَوْنَ، وَعَلَيْهِمَا مَدَارِعُ الصُّوفِ، وَبِأَيْدِيهِمَا الْعِصِيُّ» «آن دو بر فرعون داخل شدند در حالی‌که پشم پوشیده و عصا در دست داشتند.»
این ماده دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صوف»، ج۲، ص۶۵۲-۶۵۳.
