• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت نفخ

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: نفخ.


صفت نفخ، خروج هوا از مخرج حرف هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعی حروف را می‌گویند.


نفخ (با فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن هوا از دهان است و در فن تجوید به خروج هوا از مخرج حرف، هنگام تلفظ آن گفته می‌شود و در مقام ادا، لب‌ها باد می‌کنند و صوتی پدید می‌آید. نفخ از صفات فرعی و غیرمتضاد حروف به شمار می‌آید.

حرف دارای این ویژگی را « حرف منفوخ » گویند؛ مانند: تلفظ «ف» در کلمات: اف ، کهف ، افواههم، افواج و فویل.
[۱] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۵.


حرف منفوخ .

۱. ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۵.


فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «صفت نفخ».    




جعبه ابزار