صحف (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صُحُف (به ضمّ صاد
و حاء) از
واژگان قرآن کریم، جمع
صحیفه، به معنای چیز گسترده است، مثل
صحیفه صورت
انسان و نیز
صحیفهای که در آن مینویسند.
صُحُف جمع
صحیفه و آن چیز گسترده است، مثل
صحیفه صورت انسان
و نیز
صحیفهای که در آن مینویسند.
•
(اَمْ لَمْ یُنَبَّاْ بِما فِی صُحُفِ مُوسی) (آيا از آنچه در كتب
موسی نازل گرديده با خبر نشده است؟!)
•
(وَ اِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ) (
و آن هنگام كه نامههاى اعمال گشوده شود.)
•
(اِنَّ هذا لَفِی الصُّحُفِ الْاُولی. صُحُفِ اِبْراهِیمَ وَ مُوسی) (اين دستورها در
کتب آسمانی پيشين نيز آمده است، • در كتب
ابراهیم و موسى)
•
(رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً) (پيامبرى از سوى
خدا بيايد كه كتب پاک آسمانى را بر آنها بخواند.)
مراد از
صحف در آیات فوق نامهها
و کتابهای پیامبران
و نامههای اعمال است.
صحف ۸ بار در قرآن آمده است. صحائف که جمع دیگر آن میباشد در کلام اللّه بهکار نرفته است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صحف»، ج۴، ص۱۱۰-۱۱۱.