شیخ مفید از دیدگاه فریقین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان (۳۳۶ یا ۳۳۸-۴۱۳ ق)
مشهور به
شیخ مفید و ابن المعلم، متکلم و
فقیه و از چهره‌های برجسته
شیعه در
جهان اسلام در
قرن چهارم هجری قمری بود.
شیخ مفید از دیدگاه بزرگان شیعه و اهل‌سنت دارای جایگاهی رفیع است که از سخنان آنان به خوبی پیداست. به جملات برخی از شخصیت‌های شیعه و
اهل‌سنت درباره شخصیت این عالم اشاره می‌کنیم.
شیخ مفید از دیدگاه دانشمندان شیعه دارای جایگاهی رفیع است که به کلماتی از بزرگان اشاره می‌کنیم.
نجاشی، شاگرد نامدار و مورد اعتماد شیخ مفید در
رجال پس از ذکر نام و نسب او تا "یعرب بن قحطان" جد نژاد عرب درباره او می‌گوید: «محمد بن محمد بن نعمان بن عبدالسلام بن جابر بن نعمان بن سعید بن جبیر، شیخ و استاد ما است- که رضوان خدا بر او باد- فضل او در فقه و
حدیث و ثقه بودن او مشهورتر از آن است که توصیف شود. او تالیفات متعددی دارد.»
شیخ طوسی، شاگرد او، در کتاب
رجال خود، در بخش کسانی که از
ائمه (علیهم‌السلام) روایت نقل نکرده‌اند، از این عالم این‌گونه یاد می‌کند:
«محمد بن محمد بن نعمان دانشمندی بزرگ و موثق است.»
درباره استاد در «
الفهرست» می‌نویسد: «محمد بن محمد بن نعمان، معروف به ابن‌المعلم، از متکلمان
امامیه است. در عصر خویش ریاست و مرجعیت شیعه به او منتهی گردید. در
فقه و
کلام بر هر کس دیگر مقدم بود. حافظه خوب و ذهنی دقیق داشت و در پاسخ به سؤالات، حاضرجواب بود او بیش از ۲۰۰ جلد کتاب کوچک و بزرگ دارد.»
ابن شهرآشوب در مورد وی می‌نویسد: شیخ مفید ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان از شاگردان
جعفر بن قولویه بود و
حضرت ولی عصر او را به «شیخ مفید» ملقب فرمود و من علت آن را در کتاب
مناقب آل ابی‌طالب ذکر کرده‌ام. او مولف حدود دویست کتاب بزرگ و کوچک است.
(البته مرحوم
خویی این مطالب را بعید می‌شمرد و می‌فرماید: اگر
توقیع حضرت به شیخ مفید ثابت باشد، این در اواخر عمر ایشان بوده و حال آن که شیخ مفید از دوران جوانی ملقب به مفید بود.
)
علامه حلی بهتر و روشن سخن گفته و می‌نویسد: محمد بن محمد بن نعمان مکنّی به "ابوعبدالله" و ملقب به "مفید" است. درباره علت نامگذاری‌اش به "مفید" حکایتی است که ما آن را در کتاب بزرگ خود، در رجال، آورده‌ایم. مفید معروف به "ابی المعلم" بود و از بزرگترین مشایخ شیعه و رئیس و استاد آنهاست. کلیه دانشمندان ما که بعد از وی آمده‌اند از دانش او استفاده نموده‌اند. فضل و دانش او در فقه و کلام و حدیث مشهورتر از آنست که به وصف آید. او موثق‌ترین و داناترین علمای عصر خود بود. ریاست علمی و دینی طائفه
شیعه امامیه در زمان او به وی منتهی گشت...
شهید
قاضی نورالله شوشتری، کتاب فارسی خود
مجالس المؤمنین سخن مفصل خود پیرامون شخصیت او را بدین‌گونه آغاز می‌کند: ... افادت پناهی که عقل مستفاد از قوت قدسیه او مستفید، و فکر فلک پیمای او با ملا اعلی در گفت و شنید بود. مجتهدی قدسی ضمیر، و متکلمی نحریر، شاهبازی تیزآهنگ، و بدیهه‌پردازی فیروز چنگ،
اشاعره از سطوت مناظره او در کنج اعتدال، و حال ارباب اعتزال از دهشت مباحثه او مانند...
ابویعلی جعفری که عنوان دامادی و جانشینی شیخ را نیز دارد، در حق استاد خویش گوید: او اندکی از شب را می‌خوابید و باقی شبانه‌روز را یا
نماز می‌خواند یا مطالعه می‌کرد یا درس می‌گفت یا
قرآن تلاوت می‌کرد.
به طور خلاصه، سایر دانشمندان رجالی و فقها و علمای ما هر جا به نام شیخ مفید یا گفتار او رسیده‌اند، از وی به عنوان سرآمد علمای عقاید و
مذاهب اسلامی و متفکری برجسته، و مصنفی پرکار و دانشمندی سخنور و... و اوصافی از این قبیل یاد کرده‌اند مانند:
ابن داود حلی در "
رجال"
ابن ادریس حلی در "
مستطرفات سرائر"،
علامه مجلسی،
وحید بهبهانی، شیخ
یوسف بحرانی، شیخ
ابوعلی حائری صاحب "
روضات الجنات" و دیگران.
در اینجا از میان آنان به نقل قسمتی از سخنان
علامه بحرالعلوم بسنده کرده و می‌گذریم. علامه بحرالعلوم با آن مقام شامخ علمی و شخصیت نافذ دینی و تقوا و فضیلتی که داشته است به تفصیل از پیشوای علمای امامیه نام برده و در آغاز گفتار خود می‌نویسد:
"محمد بن محمد بن نعمان ابوعبدالله مفید (رحمة‌الله)" استاد استادان بزرگ و رئیس رؤسای ملت اسلام، گشاینده درهای تحقیق با اقامه دلیل و برهان با بیان روشن خویش سرکوب‌گر فرقه‌های گمراه، دانشمندی که تمامی جهات فضل و دانش در وی گرد آمده و ریاست علمی و دینی به او منتهی گشته بود. کلیه دانشمندان بر مقام عالی وی در
دانش و فضل و فقه و
عدالت و وثاقت و جلالت قدرش اتفاق‌نظر دارند. او دارای خوبی‌ها و فضائل فراوان: تیزبین، باهوش، حاضرجواب و موثق‌ترین دانشمند عصر خود در حدیث و آشناترین آنها به علم فقه و کلام بود و هر کس بعد از او آمده از وی استفاده نموده است... "
شیخ مفید در نظر علمای بزرگ عامه نیز بسیار بزرگ می‌نمود. این معنی از سخنان خوب و بد آنان به خوبی پیدا است.
ابن ندیم که از معاصران شیخ مفید بوده و مانند او در بغداد می‌زیسته در
الفهرست خود نوشته است: "ابن المعلم - ابوعبدالله" ریاست متکلمین شیعه در عصر ما به وی رسیده است. او در علم کلام (عقاید و مذاهب) به روش مذهب شیعه بر همه کس پیشی دارد. دانشمندی باهوش و با فراست است، از کتاب‌های او دریافتم که دانشمندی عالی‌قدر است... "
و در جای دیگر می‌نویسد: "ابن المعلم - ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان، ریاست وی بر اصحاب خود از شیعه امامیه در فقه و کلام و آثار، در زمان ما به وی منتهی گشته است. ولادت او در
سال ۳۳۸ هجری روی داده است، از کتاب‌های او..
در فهرست ابن ندیم در هر دو مورد چیزی از تالیفات شیخ مفید ذکر نشده است و به جای آنها چند نقطه دیده می‌شود گویا بوده است ولی حذف شده است.
ابن جوزی دانشمند
مشهور که او نیز هم‌عصر شیخ مفید بوده در وقایع
سال ۴۱۳ ق می‌نویسد: "محمد بن محمد بن نعمان ابوعبدالله معروف به ابن معلم، پیشوای شیعه امامیه و دانشمند آنها بود، و کتاب‌ها بر اساس مذهب آنان تصنیف کرده است. سید مرتضی از جمله شاگردان اوست. ابن معلم مجلس مناظره‌ای در خانه‌اش واقع در "درب ریاح" منعقد ساخته بود که در آن عموم دانشمندان گرد می‌آمدند، او در نزد امرای اطراف که متمایل به مذهب وی بودند، مقامی عامی داشت. در
ماه رمضان امسال (۴۱۳هـ) وفات یافت.
سید مرتضی او را مرثیه گفت... "
عماد حنبلی، یکی دیگر از دانشمندان
اهل سنت درباره او می‌گوید: «او بزرگی از بزرگان امامیه و رئیس بخش فقه و کلام و مباحثه می‌باشد. او با پیروان هر عقیده به مباحثه و مناظره می‌پرداخت. موقعیت شایان توجهی در تشکیلات
دولت آل بویه داشت. او صدقه فراوان می‌داد. بسیار اهل خشوع و تهجد و اهل نماز و روزه و خوش‌لباس بود. او مورد زیارت و ملاقات
عضدالدوله قرار می‌گرفت. نزدیک ۷۶ سال عمر کرد و بیش از ۲۰۰ جلد تالیف دارد.
تشییع جنازه او
شهرت دارد. در تشییع او بیش از ۸۰ هزار نفر از
شیعیان شرکت جستند و درگذشت او در ماه رمضان بود.
رحمت خدا بر او باد...».
خطیب بغدادی که اندکی پس از وی می‌زیسته در
تاریخ بغداد نظر به تعصب خاص خود از وی نام برده و سخنانی ناهنجار گفته است که از شخصی چون خطیب بعید نیست.
سخنان خطیب به روشنی می‌رساند که متعصبان مخالف چقدر از شخصیت شیخ مفید و تالیفات و مکتب وی در رواج مذهب اهل بیت عصمت و طهارت هراس داشته‌اند. چنان‌که از سخنان دانشمندان بعدی عامه نیز روشن می‌گردد.
شیخ
عبدالله یافعی در
مرآت الجنان فی تاریخ مشاهیر الاعیان ضمن وقایع سال (۴۱۳هـ) و دانشمندانی که در آن سال درگذشته‌اند می‌نویسد: " دانشمند شیعه و پیشوای رافضه صاحب تصانیف بسیار، معروف به "مفید" و "ابن معلم" می‌باشد. وی در کلام و فقه و جدل استاد فرزانه بود. او در دولت "آل بویه" با طرفداران هر مسلک و عقیده‌ای با جلالت و عظمت
مناظره می‌کرد. وی در
سال ۴۱۳ ه وفات یافت. "
ابن ابی‌طی می‌گوید: "وی از مستمندان دستگیری بسیار می‌کرد، فروتنی و خشوع وی زیاد، و نماز و روزه‌اش فراوان، و لباسش زبر بود. " دیگری گفته است: گاه بود که عضدالدوله شیخ مفید را زیارت می‌کرد. مفید شیخی متوسط القامه، لاغر‌اندام و گندم‌گون بود. هفتاد و شش سال زندگی کرد. بیش از دویست کتاب تصنیف کرده است. ماجرای تشییع جنازه او
مشهور است، زیرا هشتاد هزار نفر از رافضیان و شیعیان او را تشییع کردند. خدا اهل تسنن را از شر او آسوده گردانید! وفات او در ماه رمضان اتفاق افتاد.
ابن حجر عسقلانی در
لسان المیزان از دانشمند ما بدین‌گونه یاد می‌کند: "دانشمند بزرگ رافضه (شیعه) ابوعبدالله بن معلم، صاحب تصانیف بدیع است که دویست کتاب می‌باشد. او به خاطر عضدالدوله قدرتی بزرگ داشت. هشتاد هزار رافضی (شیعه) جنازه او را تشیع کردند. در سال ۴۱۳ وفات یافت.
ابن حجر می‌گوید: "مفید بسیار پارسا و فروتن و پاسدار علم بود. گروهی از دانشمندان از محضرش برخاستند، و در بزرگداشت مکتب تشیع جایگاهی عالی یافت، تا جائی که گفته‌اند او بر هر دانشمند بلندقدری منت (حق) دارد.
پدرش در "واسط" معلم بود، و مفید در آنجا متولد گردید. بعضی هم گفته‌اند در "
عکبرا" متولد شده است" (واسط
شهرکی بین
بغداد و
سامراء. امروز در ناحیه دهکده دُجیل واقع در سه یا چهار فرسخی بغداد، و
عکبرا در همین مسیر واقع در ده فرسخی بغداد بوده است. (نگاه کنید به
مراصد الاطلاع" در لفظ "واسط" و "
عکبرا"
))
خطیب بغدادی نوشته است: "مفید کتاب‌های بسیاری در گمراهی شیعه! و دفاع از اعتقاد آنها و نکوهش از
صحابه و
تابعین و ائمه دین و مجتهدین نوشته است (منظور خطیب آن دسته از صحابه و تابعین و ائمه و مجتهدین عامه است که شیخ مفید افکار و عقاید و روش آنها را مورد تجزیه و تحلیل و تخطئه و تنقید قرار داده است... (نگاه کنیده به فهرست کتب شیخ مفید)) او با کتاب‌ها و نظریاتش بسیاری را گمراه ساخت! تا این که
خداوند اهل تسنن را با مرگ وی آسوده گردانید. "
گویند عضدالدوله برای ملاقات او به خانه‌اش می‌رفت و هرگاه بیمار می‌شد به عیادتش می‌شتافت. شریف ابویعلی جعفری شوهر دختر شیخ مفید گفته است: "مفید جز اندکی از شب را نمی‌خوابید. سپس بر می‌خاست و به نماز می‌ایستاد، یا مطالعه می‌کرد، یا مشغول تلاوت قرآن می‌گشت. "
سایر دانشمندان عامه مانند
ابن عماد حنبلی در
شذرات الذهب و
ابن کثیر شامی در
البدایة و النهایه در وقایع سال ۴۱۳ و دیگران از مفید قریب به این مضامین سخن گفته و به مقتضای سرشت خود با نیکی و بدی از وی یاد کرده‌اند.
•
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «زندگی‌نامه شیخ مفید»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۸/۲۸. •
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، مقاله «مفید، محمد بن محمد»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۰/۰۱/۱۷. •
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، مقاله «مفید، محمد بن محمد»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۰/۰۱/۱۷. •
دوانی، علی، درس‌هایی از مکتب اسلام، سال ۱، ش۳، (بهمن ۱۳۳۷)، ص۴۸-۵۶.
