شُمول (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُمول (به ضم شین) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای فرا گرفتن، کار پراکنده و به معنی پیچیدن نیز میآید.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره زمان
جاهلیت و
جهاد از این واژه استفاده نموده است.
شُمول به معنای فرا گرفتن، کار پراکنده و متشتّت و به معنی پیچیدن نیز میآید مانند پیچیدن جامه به خود.
برخی از مواردی که در «
نهجالبلاغه» استفاده شده به شرح ذیل میباشد:
امام (صلواتاللهعلیه) درباره زمان جاهلیت فرموده است:
«فَالهُدَى خامِلٌ و العَمَى شامِلٌ عُصِيَ الرَّحْمنُ وَ نُصِرَ الشَّيْطانُ.» «
هدایت فراموش شده، و
گمراهی و نابينايى همه را فرا گرفته بود، خداى رحمان
معصیت مىشد، و
شیطان يارى مىگرديد.»
امام (صلواتاللهعلیه) درباره
جهاد فرموده است:
«فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلبَسَهُ اللهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ البَلاءُ....وَسيمَ الخَسْفَ، وَ مُنِعَ النَّصَفَ.» «هر که جهاد را از روی اعراض ترک کند خدا بر او لباس ذلت میپوشاند و تحمیل میشود به او ذلت و مشقّت و ممنوع میشود از
عدالت.»
امام (صلواتاللهعلیه) درباره
پیشوایان فرموده است:
«فاسْتَمِعوا مِنْ رَبّانيّكُمْ، وَ أَحْضِروهُ قُلوبَكُمْ... وَ لْيَصْدُقْ رائِدٌ أَهْلَهُ، وَ لْيَجْمَعْ شَمْلَهُ.» «از مربّى خويش بشنويد، حرف او را در
قلب گيريد، پيشقراول به اهل خود راست گويد.»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهجالبلاغه» استفاده شده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شمل»، ج۲، ص۶۱۵.