• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شُمول (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شُمول (به ضم شین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای فرا گرفتن، کار پراکنده و به معنی پیچیدن نیز می‌آید.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره زمان جاهلیت و جهاد از این واژه استفاده نموده است.



شُمول به معنای فرا گرفتن، کار پراکنده و متشتّت و به معنی پیچیدن نیز می‌آید مانند پیچیدن جامه به خود.


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - شامِلٌ - خطبه ۲ (جاهلیت)

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره زمان جاهلیت فرموده است:
«فَالهُدَى خامِلٌ و العَمَى شامِلٌ عُصِيَ الرَّحْمنُ وَ نُصِرَ الشَّيْطانُ.»
«هدایت فراموش شده، و گمراهی و نابينايى همه را فرا گرفته بود، خداى رحمان معصیت مى‌شد، و شیطان يارى مى‌گرديد.»

۲.۲ - شَمِلَهُ - خطبه ۲۷ (جهاد)

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره جهاد فرموده است:
«فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلبَسَهُ اللهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ البَلاءُ....وَسيمَ الخَسْفَ، وَ مُنِعَ النَّصَفَ.»
«هر که جهاد را از روی اعراض ترک کند خدا بر او لباس ذلت می‌پوشاند و تحمیل می‌شود به او ذلت و مشقّت و ممنوع می‌شود از عدالت

۲.۳ - شَمْلَهُ - خطبه ۱۰۶ (پیشوایان)

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره پیشوایان فرموده است:
«فاسْتَمِعوا مِنْ رَبّانيّكُمْ، وَ أَحْضِروهُ قُلوبَكُمْ... وَ لْيَصْدُقْ رائِدٌ أَهْلَهُ، وَ لْيَجْمَعْ شَمْلَهُ
«از مربّى خويش بشنويد، حرف او را در قلب گيريد، پيش‌قراول به اهل خود راست گويد.»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» استفاده شده است.


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، دار القلم، ص۴۶۴.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۴۰۴.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۳۹، خطبه۲.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۲۳، خطبه۲.    
۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۶، خطبه۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۵، خطبه۲.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۷۳.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۸۳.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱، ص۲۸۴-۲۸۵.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۹۸.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۶.    
۱۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۷، خطبه ۲۷.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۶۳، خطبه ۲۷.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۶۹، خطبه ۲۷.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۵، خطبه ۲۷.    
۱۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۶۸.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۶.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۱۳۹.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۳، ص۳۹۵-۳۹۶.    
۲۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲، ص۷۴.    
۲۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۴۳، خطبه ۱۰۷.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۲۰۸، خطبه ۱۰۶.    
۲۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۵۷، خطبه ۱۰۷.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۳۱، خطبه ۱۰۷.    
۲۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۲.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۸۲.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۴، ص۵۴۰.    
۲۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۳۰۴.    
۲۹. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۹۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شمل»، ج۲، ص۶۱۵.    






جعبه ابزار