• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَعَف (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شَعَف (مانند شرف) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای شدت علاقه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره دنیا از این واژه استفاده نموده است.



شَعَف (مانند شرف) به معنای شدت علاقه آمده است.


یک مورد که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - الشَّغَفَ - حکمت ۳۵۷ (درباره دنیا)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۳۶۷ درباره دنیا فرموده است:
«اسْتَشْعَرَ الشَّغَفَ بِهَا مَلاََتْ ضَمِیرَهُ اَشْجاناً»؛
«و آن كس كه عشق آن را به‌ دل بگيرد درونش پر از غم‌ و اندوه مى‌شود».
این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۰۳.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۷۵.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۶۶، حکمت ۳۵۷.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۴۰، حکمت ۳۶۷.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۹، حکمت ۳۶۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۷.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۴.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۵.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۵، ص۵۶.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۵۰.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۸۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شعف»، ج۲، ص۶۰۳.    






جعبه ابزار