شَزْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَزْر (مثل عقل) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای نیزه زدن به طرف راست و چپ دشمن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص تعلیم
جنگ از این واژه استفاده نموده است.
شَزْر (مثل عقل)
نیزه زدن به طرف راست و چپ
دشمن آمده است. «شزر فلانا شزرا: طعنه عن یمینه و شماله».
یک مورد که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
جنگ صفین در خصوص تعلیم جنگ فرموده است:
«وَ أَکْمِلُوا اللَّأْمَهَ وَ قَلْقِلُوا السُّیُوفَ فِی أَغْمَادِهَا قَبْلَ سَلِّهَا وَ الْحَظُوا الْخَزْرَ وَ اطْعُنُوا الشَّزْرَ»؛
«
زره را (با کلاه خود و ساعد‌بند) کامل کنید و شمشیرها را قبل از کشیدن از نیام، تکان دهید (تا به آسانی از نیام در آید.) با
خشم و بی‌اعتنایی به دشمن نظر افکنید و به هر سو حمله کنید و ضربه بزنید تا غافل‌گیر نشوید، از فاصله نزدیک با لبه تیز
شمشیر، حمله نمایید و با پیش نهادن گام، شمشیر را به دشمن برسانید!».
این واژه فقط یکبار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شزر»، ج۲، ص۵۹۵.
