شریک بن جدیر تغلبی از یاران نزدیک امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) بود و تا آخرین لحظه حیات آن حضرت در کنار ایشان بود و در جنگ صفین یکی از چشمانش را از دست داد. پس از شهادت آن حضرت به بیت‌المقدس سفر کرد و در آنجا اقامت جست.
وی با شنیدن واقعه کربلا به یاران مختار بن ابی‌عبیده ثقفی که برای خون‌خواهی آن حضرت قیام کرده بود پیوست و در جنگ با ابن مرجانه به فرماندهی ابراهیم بن اشتر با قبیله خود حضور پیدا کرد و شجاعانه به مقابله با لشکریان شامی پرداخت.
زمانی که مختار در کوفه قیام خود را بر ضد امویان آغاز نمود، عبدالملک بن مروان خلیفه اموی در سال ۶۶ یا ۶۷ هجری لشکری را به فرماندهی ابن زیاد برای سرکوب مختار فرستاد. مختار نیز سپاهی را به سرداری ابراهیم بن مالک اشتر تجهیز نمود و روانه کرد تا این‌که در منطقه‌ای به نام «خارز» در نزدیکی موصل به هم رسیدند. پس از درگیری میان دو طرف، ابن‌زیاد و تنی چند از بزرگان شام و نیز حصین بن نمیر به دست «شریک بن جدیر تغلبی» کشته شدند.
ابراهیم بن اشتر سر حصین و دیگر کشتگان لشکر شام را برای مختار به کوفه فرستاد. مختار سر حصین و عده‌ای دیگر از کشتگان را نزد محمد بن حنفیه به مکه فرستاد و سر بقیه را در کوفه آویزان کرد.
