سیدیوسف طباطبایی حکیم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدیوسف طباطبایی حکیم، از علمای
شیعه (۱۳۵۴-۱۳۱۴ش) بوده و از فرزندان آیت‌الله
سیدمحسن حکیم می‌باشد.
سیدیوسف نزد پدرش و دیگر استادان حوزه درس خواند و سپس به تدریس و تألیف پرداخت. وی از اعضای اصلی «جمعیة مُنْتدی النشر» بود که با هدف اصلاح نظام درسی
حوزه علمیه نجف در ۱۳۵۴/ ۱۳۱۴ش تأسیس شد.
سیدیوسف عالمی باتقوا، فاضل و بهره‌مند از قریحه شعری بود.
وی پس از وفات پدرش از پذیرش پیشنهاد
مرجعیت تقلید، با توجه به وجود استادان برجسته در حوزه نجف، امتناع کرد. او در
حرم امام علی (علیه‌السلام) و
مسجد هندی اقامه جماعت می‌نمود، اما پس از سخت‌گیری‌های حکومت بر
حوزه علمیه نجف خانه‌نشینی اختیار کرد و عزلت گزید.
با این همه، حکومت بعثی عراق، برای مقابله با فعالیت‌های
خاندان حکیم، او را نیز برای مدتی به
زندان افکند.
فشارهای روحی ناشی از به شهادت‌رسیدن تعداد زیادی‌از برادران، برادرزادگان، عموزادگان و نیز دو فرزندش (سیدکمال‌الدین، از مدرّسان حوزه نجف، سید عبدالوهاب) توسط رژیم بعث عراق در ۱۳۶۲ش، سبب بیماری وی در سال‌های آخر
عمر شد.
سید یوسف حکیم در
رجب ۱۴۱۱/ ۱۳۶۹ش وفات کرد.
برخی آثارش عبارت‌اند از: الخیارات، اَبحاثٌ فی التفسیر و بحث حول علم‌الاجمالی.
(۱) علی بَهادلی، الحوزة العلمیة فی‌النجف: معالم‌ها و حرکت‌ها الاصلاحیة، ۱۳۳۹ـ۱۴۰۱ه/ ۱۹۲۰ـ۱۹۸۰م، بیروت ۱۴۱۳/۱۹۹۳.
(۲) محمد هادی امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف خلال الف عام، (نجف) ۱۴۱۳/۱۹۹۲.
(۳) محمد غروی، مع علماء النجف الاشرف، بیروت ۱۴۲۰ /۱۹۹۹.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «خاندان حکیم»، شماره۶۳۹۸.
