آقا سیّدمحمّدجواد امامجمعه دهکردی بن سیّدمحمّدباقر حسینی عالم فاضل و فقیهعارف. در حدود سال ۱۲۶۵ش در قصبه دهکرد چهارمحال[شهرکرد فعلی] متولّد شد. در جوانی برای تحصیل به اصفهان آمده و نزد میرزا محمّدهاشم چهارسوقی، میرزا محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات)، میرزا محمّدحسن نجفی، ملّامحمّدباقر فشارکی و شیخ محمّدباقر نجفی به کسب فیض پرداخته و از برخی از آنان اجازه دریافت نمود. آخوند کاشی از رفقای صمیمی او بوده و وی را به نیکی ستوده است. وی عالمی عابد و اهل تهجّد و نماز شب بوده است. او پس از تکمیل تحصیلات خود به دهکرد بازگشته و به تبلیغ و ترویج شریعت مشغول بوده و در حل مشکلات مردم اهتمام تمام داشته است و مردم آنجا به وی اعتقاد بسیار داشتند.
سرانجام در سال ۱۳۱۰ق وفات یافته و در همانجا مدفون شد. سه سال بعد پیکر مطهر او را که هنوز تر و تازه بود به عتبات عالیات حمل نموده و در صحن مطهر مرقد حضرت علی (علیهالسّلام) در نجف اشرف مدفون گردید. برادرش سیّداحمد نوربخش در مادّه تاریخ وفاتش گوید: به تاریخ گویند با پنج تن ••••• «بخلد است آقا محمّدجواد