• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیدعبدالجواد بن حسین حسینی قزوینی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حسینی قزوینی، خاندانی شیعی مشهور به علم و فقاهت، از فرزندان محمد فَصیح‌ بن میراولیاء در سده‌های یازدهم تا سیزدهم است. یکی از شخصیت‌های این خاندان، سیدعبدالجواد فرزند سیدحسین حسینی قزوینی، است.


سیدعبدالجواد فرزند سیدحسین حسینی قزوینی، تاریخ تولد او معلوم نیست.
ابتدا نزد پدرش و دیگر علمای قزوین، از جمله ملّامحمدصالح برغانی، درس خواند.
سپس به کربلا رفت و بعد از تکمیل مدارج علمی، به قزوین بازگشت و به تدریس و تصدی امور دینی پرداخت.
وی داماد استادش، سیدمحمد مجاهد ، بود و یازده پسر داشت که همگی از علما بودند.
او در ۱۲۷۸ وفات کرد.
خاندان حاج سیدجوادی قزوین بدو منسوب‌اند.
[۱] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الکرام البررة، ج۱، ص۲۸۱، مشهد ۱۴۰۴الف.
[۲] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الروضة النضرة فی علماء الماة الحادیة عشره، ج۱، ص۵۷۲، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.
[۳] سیدمحسن امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۱۷، بیروت ۱۴۰۸ـ۱۴۱۶/ ۱۹۸۷ـ۱۹۹۶.
[۴] پرویز ورجاوند، سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ج۱، ص۱۹۷۹، تهران ۱۳۷۷ش.

از این خاندان علما و چهره‌های سرشناسی برخاسته‌اند از جمله سیدمهدی، نوه عبدالجواد، عالم دینی، نماینده مردم قزوین در دوره چهاردهم مجلس و عضو جبهه ملی (متوفی ۱۳۴۲ش) و سیدعباس، مدرّس حوزه علمیه قزوین و مفسر قرآن (متوفی ۱۳۶۳ش/۱۴۰۴)

از جمله نوه‌های او، سیدجعفر است.
وی تحصیل خود را در قزوین آغاز کرد، سپس به نجف رفت و نزد شیخ مرتضی انصاری و سیدحسین کوه‌کمری به تحصیل ادامه داد.
پس از آن به قزوین بازگشت و به خدمات دینی اشتغال یافت.
وی در ۱۳۱۶ درگذشت.
آثاری از او به‌جا مانده‌است.
[۵] محمدحسن‌ بن علی اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، ج۱، ص۲۱۸، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج۱، تهران: اساطیر، ۱۳۶۳ش.
[۶] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباء البشر فی‌القرن الرابع‌عشر، ج۱، ص۲۸۸، مشهد ۱۴۰۴ب.

فرزند جعفر، سیدحسین معروف به مجتهد خیابانی، نیز عالم دینی بود.
وی ابتدا در قزوین به تحصیل پرداخت و سپس به عتبات رفت و از درس فقهایی مانند آخوند خراسانی بهره برد.
پس از آن به قزوین بازگشت و به تدریس علوم دینی پرداخت و زعامت دینی یافت.
سیدحسین از مشروطه‌خواهان بود.
وی در ۱۳۱۲ش/۱۳۵۲ در قزوین فوت کرد.
[۷] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الروضة النضرة فی علماء الماة الحادیة عشرة، ج۱، ص۵۷۲، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.
[۸] پرویز ورجاوند، سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ج۱، ص۱۹۷۹ـ۱۹۸۰، تهران ۱۳۷۷ش.


۱. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الکرام البررة، ج۱، ص۲۸۱، مشهد ۱۴۰۴الف.
۲. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الروضة النضرة فی علماء الماة الحادیة عشره، ج۱، ص۵۷۲، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.
۳. ↑ سیدمحسن امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۱۷، بیروت ۱۴۰۸ـ۱۴۱۶/ ۱۹۸۷ـ۱۹۹۶.
۴. ↑ پرویز ورجاوند، سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ج۱، ص۱۹۷۹، تهران ۱۳۷۷ش.
۵. ↑ محمدحسن‌ بن علی اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، ج۱، ص۲۱۸، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج۱، تهران: اساطیر، ۱۳۶۳ش.
۶. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباء البشر فی‌القرن الرابع‌عشر، ج۱، ص۲۸۸، مشهد ۱۴۰۴ب.
۷. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الروضة النضرة فی علماء الماة الحادیة عشرة، ج۱، ص۵۷۲، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.
۸. ↑ پرویز ورجاوند، سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ج۱، ص۱۹۷۹ـ۱۹۸۰، تهران ۱۳۷۷ش.


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «خاندان حسینی‌قزوینی»، شماره۶۲۵۴.    




جعبه ابزار