سیدحسن بن محمد سلطان‌الواعظین کاشانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدحسن بن محمد سلطان‌الواعظین کاشانی اصفهانی، از
علماء و خطبای معروف
اصفهان در اواخر
دوره قاجاریه می‌باشد.
حاج سیّدحسن واعظ کاشانی بن سیّدمحمّد موسوی از
علماء و خطبای معروف
اصفهان در اواخر
دوره قاجاریه، معروف به «سیّدحسن کاشی» و ملقب به «سیّد حسن کاشی» در
کاشان متولّد شده و در آنجا و اصفهان نزد اساتید تلمّذ نموده و در اغلب علوم از جمله
فقه،
حدیث،
تاریخ و
کلام صاحب‌نظر گردید و سپس سال‌ها مردم را به مواعظ شافیه
ارشاد و
هدایت نمود.
او در سال ۱۲۹۵ق به دستور
ظلّ السّلطان حاکم جابر اصفهان کتابی در تفسیر آیه «
اولی الامر» موسوم به کتاب «مواعظ حسنه» را نوشته و به سرمایه ظلّ السّلطان به چاپ رسانید و در آن کتاب شاه و حاکم را «اولی الامر» و «واجب الاطاعه» دانست. انتشار کتاب در بین
علماء و مجتهدین سر و صدایی راه انداخته و موجب شد که چند نفر از مجتهدین بزرگ مانند
میرزا محمّدحسن نجفی،
حاج سیّدعلی‌اکبر فال اسیری شیرازی و آقا میرزا محمّدباقر چهارسوقی (
صاحب روضات) حکم
کفر او را صادر کردند و او از ترس عواقب آن در سال ۱۳۰۵ق به
عتبات مهاجرت کرده و آنجا و
طهران از جمعی از
علماء نامه‌ای در
برائت خود گرفته و پس از دو سال به اصفهان برگشته لکن دیگر آن عنوان و شخصیّت اولیّه را نداشت.
سرانجام در غرهّ
ربیع الثّانی سال ۱۳۲۰ق در اصفهان وفات یافته و در تکیه میرزا ابوالمعالی (یکی از اساتید خود) در
تخت فولاد اصفهان مدفون شد. سپس فرزندان او نیز در همان اطاق به خاک رفتند رحمةاللَّه علیهم.
کتب زیر از مؤلفات اوست:
۱. «رساله در امر به معروف و نهی از منکر» ۲. «منهج الواعظین و مسلک الرّاشدین» ۳. «مواعظ حسنه» ۴. «ینابیع الحیاة فی موارد الآیات» کتاب را در ۵۵ سالگی و بعد از «منهج الواعظین» تالیف نموده است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۴۴-۵۴۵.
