سیدبهاءالدین بن محمد رضوی خوانساری اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیّد بهاءالدّین رضوی خوانساری متخلّص به «جهدی» فرزند سیّدمحمّد،
عالم فاضل و شاعر
ادیب در
اصفهان می‌باشد.
سیّد بهاءالدّین رضوی خوانساری متخلّص به «جهدی» فرزند سیّدمحمّد،
عالم فاضل و شاعر
ادیب، در سال ۱۳۲۸ق متولّد شد. در
اصفهان نزد عدّه‌ای از فضلاء از جمله حاج
سیّد صدرالدّین کوپائی به تحصیل پرداخته سپس در
قم نزد علمای اعلام از جمله
حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی آن را ادامه داد. سپس به
نجف اشرف عزیمت نموده و با شرکت در درس
آقا سیّدابوالحسن اصفهانی به
اجتهاد نائل آمده و از طرف ایشان به عنوان
تبلیغ به
حجاز و
آفریقا سفر کرد. مدّتی نیز در شهرهای
ایران از جمله
تهران و قم و
تبریز به ارشاد مردم مشغول بوده و در این زمان جزو آزادی‌خواهان وارد شده و موجبات نارضایتی پدر را فراهم نمود. وی سرانجام در سال ۱۳۶۳ق وفات یافته در تکیه خانوادگی در نزدیکی قبرستان لسان الارض در
تخت فولاد مدفون گردید.
[به زبان‌های عربی، انگلیسی، فرانسه و آلمانی آشنایی داشته
] و
شعر نیز می‌سروده و دیوان اشعاری دارد.
این رباعی از اوست:
آنان که از این شراب مست افتادند ••••• دادند دل و ز پا و دست افتادند
این باده چه باده است یاران، که از او ••••• این قوم چو ماهیان به شست افتادند
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۸۰-۱۸۱.
