سیّدابوالحسن حسنی حسینی، از محدّثین و فضلای قرن یازدهم هجری بوده، و نزد علاّمه ملاّمحمّدباقر مجلسیعلم حدیث را فرا گرفته است. علاّمه مجلسی در پایان کتاب الصّلاه از من لا یحضره الفقیه اجازه‌ای در سال ۱۰۶۷ق برای او نوشته است.
[۱]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج۲، ص۱۰.
