سیدابراهیم بن سیدمرتضی موسوی چهرازی لنجانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدابراهیم بن سیدمرتضی موسوی چهرازی لنجانی، از پزشکان
اصفهان در
قرن سیزده هجری شمسی بوده است.
دکتر ابراهیم چهرازی فرزند سیّدمرتضی موسوی لنجانی، پزشک دانشمند و استاد دانشکده پزشکی در سال ۱۲۸۷ش در قریه «چهراز» لنجان متولّد شد. در
اصفهان به تحصیل در مقطع ابتدایی و متوسّطه پرداخت، و در
تهران به تحصیل در مدرسه دارالفنون مشغول شد، و پس از شرکت در کلاس‌های مدرسه طب در تهران به
فرانسه رفت، و به تحصیل در رشته اعصاب و روان پرداخت، و به درجه دکترا نائل شد. وی پس ازبازگشت به ایران به تدریس در دانشکده پزشکی تهران و طبابت و خدمت در بیمارستان رازی، مرکز پزشکی قانونی، بیمارستان روزبه و سایر مراکز پزشکی پرداخت. او از مؤسّسین و دبیر انجمن مبارزه با
تریاک و الکل بوده است. پزشکی نیکوکار و خیرخواه بوده، و در رفع مشکلات هم نوعان خود از هیچ اقدامی فروگذار ننموده است. علاوه بر آن، دانشمندی محقّق و پرکار بود، و ده‌ها تالیف و مقاله را به رشته تحریر درآورد.
برخی از تالیفات ایشان عبارت‌اند از:
۱. اهلیّت تربیت فکری و روحی؛
۲. سردرد و علل و طرق معالجه آن، چاپ شده؛
۳. طبیب در جامعه، چاپ شده؛
۴. امراض اعصاب محیطی و نخاع، چاپ شده؛
۵. بیماری‌های مغز و پی جلد اوّل و دوم، چاپ شده؛
۶. شاه‌نامه آخرش خوش است، و غیره.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۳۷.
