سکن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سكن: (وَ لَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ) منظور از
«سكن» سكونت به معناى توقف و قرار گرفتن در چيزى است، خواه آن موجود در حال حركت باشد، يا سكون
مثلًا مى‌گویيم: ما در فلان شهر ساكن هستيم يعنى در آن‌جا استقرار يافته و توقف داريم، اعم از اين كه در خيابان‌هاى شهر در حال حركت باشيم يا در حال سكون باشیم.
اين احتمال نيز در آيه وجود دارد كه:
«سكون» در اين‌جا فقط مقابل حركت باشد و از آن‌جا كه اين دو، از امور نسبى هستند ذكر يكى ما را از ديگرى بى‌نياز مى‌كند.
(وَ لَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ) (و براى اوست آنچه در شب و روز آرام مى‌گيرد؛ و او، شنوا و داناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: سكون در ليل و نهار، به معناى وقوع در ظرف
عالم طبيعتى است كه اداره آن به دست ليل و نهار است، چون نظام
عالم طبيعت بستگى كامل به وجود نور دارد، اين نور است كه از سرچشمه خورشيد به همه زواياى جهان ما می‌تابد، و همه كرات منظومه را زير اشعه خود فرو مى‌گيرد، اين نور است كه از كمى، زيادى آن، طلوع، غروب و محاذاتش با
اجسام عالم و همچنين از دورى و نزديكى
اجسام به آن تحولاتى در
عالم پديد مى‌آيد. پس در حقيقت مى‌توان گفت شب و روز گهواره‌اى است عمومى كه عناصر بسيط
عالم و مواليدى كه از تركيب آن‌ها با يكديگر متولد مى‌شود همه در آن گهواره تربيت مى‌شوند، و در آن گهواره است كه هر جزئى از اجزاى
عالم و هر شخصى از اشخاص آن به سوى غايت خود و هدفى كه برايش مقدر شده و به سوى تكامل روحى و
جسمى سوق داده مى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سکن»، ص۲۹۵.
