• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سُلَّم (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سُلَّم:(أَوْ سُلَّماً فِي السَّمآءِ)
«سُلَّم» (بر وزن خرّم)، به معناى نردبان، و گاه به معناى هر گونه وسيله است، در اين كه آنها مدعى استماع چه چيزى بودند؟ در ميان مفسران گفتگو است، بعضى آن را به وحى تفسير كرده‌اند، و بعضى ديگر نسبت‌هايى را كه به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مى‌دادند، مانند شاعر و مجنون، و يا شريک‌هايى كه براى خدا مى‌پنداشتند، و بعضى به معناى نفى نبوت از پيامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله) تفسير كرده‌اند (جمع ميان اين معانى نيز بعيد نيست، هر چند معناى اول از همه روشن‌تر است).



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با سُلَّم:

۱.۱ - آیه ۳۵ سوره انعام

(وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاء فَتَأْتِيَهُم بِآيَةٍ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ) (و اگر اعراض كردن آنها بر تو سنگين است، چنان‌چه بتوانى نقبى در زمين بزنى، يا نردبانى به آسمان بگذارى و اعماق زمين و آسمان‌ها را جستجو كنى، چنين كن تا آيه و نشانه ديگرى براى آنها بياورى! امّا اگر خدا بخواهد، آنها را به اجبار بر هدايت جمع خواهد كرد. ولى هدايت اجبارى، چه سودى دارد؟ پس هرگز از جاهلان مباش.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: سلم در اصل لغت چيزى را گويند كه در مواقع خطر به وسيله آن مى‌توان به مكان‌هاى بلند برآمده و سلامت خود را حفظ نمود، آن گاه اين لفظ اسم شده براى هر چيزى كه آلت بالا رفتن و وسيله آن باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۳۸ سوره طور

(أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ) (آيا نردبانى دارند كه به آسمان بالا مى‌روند و اسرار وحى را مى‌شنوند؟! كسى از آنها كه اسرار وحى را شنيده دليل روشنى بياورد!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه سلم به معناى نردبان چند پله است كه به وسيله آن به بام و يا هر نقطه‌اى بلند، بالا مى‌روند. و كلمه استماع در اينجا متضمن معناى صعود هم هست، و كلمه سلطان به معناى حجت و برهان است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. انعام/سوره۶، آیه۳۵.    
۲. طور/سوره۵۲، آیه۳۸.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۲۴.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۹۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۲۷۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۴۶۸.    
۷. انعام/سوره۶، آیه۳۵.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۳۱.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۹۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۶۴.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۷۳.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۵۸.    
۱۳. طور/سوره۵۲، آیه۳۸.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۲۵.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۱.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۱.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۶۰ و۳۶۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۵۵.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، برگرفته از مقاله «سُلَّم»، ص۲۹۸.    






جعبه ابزار