سُدی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُدى: (أَن يُتْرَكَ سُدًى)«سُدى» (بر وزن هدى) به معناى مهمل، بيهوده و بى‌هدف است،
عرب مى‌گويد: «ابلٌ سُدى» در مورد شترى كه بدون ساربان رها شده و هر جا مى‌خواهد به چرا مى‌رود.
(أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى) (آيا
انسان گمان مى‌كند بى‌هدف رها مى‌شود؟)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين آيه به مساله مورد بحث اول سوره بازگشت شده، كه همان مساله رد بر منكرين قيامت است، آنجا هم مى‌فرمود:
(أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ) و استفهام در آن توبيخى است، و كلمه سدى به معناى مهمل است، و معناى آيه اين است كه: آيا انسان چنين مى‌پندارد كه ما او را مهمل رها مى‌كنيم و اعتنايى به او نداريم،و چون نداريم بعث و قيامتى هم نيست، و بعد از مردن ديگر زنده‌اش نمى‌كنيم، و در نتيجه تكليف و جزايى در كار نيست؟
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله « سُدی»، ص۲۸۸.
