• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سَمْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سَمْو (به فتح سین و سکون میم) از واژگان نهج‌البلاغه، اسم لفظى است كه بر چيزى گذاشته شود تا از ديگر چيزها متمايز گردد. موارد زیادی از این ماده در نهج‌البلاغه يافت می‌شود.



سَمو اسم لفظى است كه بر چيزى گذاشته شود تا از ديگر چيزها متمايز گردد گويند: اصل آن «وسم» است به معنى علامت كه واو به همزه قلب شده است.


موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.

۲.۱ - حکمت ۳۶۹

امیر‌المومنین علی (علیه‌السلام) درباره آخرالزمان فرمود:«يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَ يَبْقى فِيهِمْ مِنَ الْقُرآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ، وَمِنَ الاِْسْلاَمِ إِلاَّ اسْمُهُ.»«بر مردم روزگارى خواهد آمد كه در بين آنان از قرآن جز خطوطش و از اسلام جز نامش باقى نماند.» (شرح های خطبه:)


موارد زیادی از این کلمه در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۵۴.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۳۰.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۷۶۸.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۸۶۹.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۴۱.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۴۰، حکمت ۳۶۹.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۷.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۷.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۵، ص۷۳.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۵۳.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۹۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سمو»، ج۱، ص۵۵۴.    






جعبه ابزار