آن‌چه از منابع روایی به دست می‌آید، این است که سرهای مقدس شهدای کربلا به همراه سر مقدس امام حسین (علیه‌السلام) به کوفه نزد ابن‌زیاد، سپس به شام نزد یزید بردند؛ ازاین‌رو سر مقدس حضرت عباس بن علی (علیه‌السلام) نیز همراه سرهای شهدا بوده است؛ هرچند در این منابع به طور صریح نامی از حضرت عباس (علیه‌السلام) و دیگر شهدا برده نشده است. در این‌جا نمونه‌هایی از عبارات ذکر می‌شود.
سید بن طاووس (متوفای ۶۶۴ق) می‌گوید: «و روی ان رئوس اصحاب الحسین (علیه‌السلام) کانت ثمانیة و سبعین راسا فاقتسمتها القبائل لتقرب بذلک الی عبید الله بن زیاد و الی یزید بن معاویة لعنهم الله»؛
عماد طبری (متوفای قرن هفتم) می‌نویسد: «فصل: در احوال سر آن شهیدان مظلوم و آن، هفتاد و دو سر بودند. به دست شمر لعین و قیس بن اشعث و عمرو بن حجاج بفرستادند و کودکان که با ایشان بودند».
[۴]طبری، عماد‌الدین حسن بن علی، مناقب الطاهرین، ج۲، ص۵۷۷، سازمان چاپ و انتشارات، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.
بنابراین براساس منابع روایی، ابن‌سعد روز عاشورا بلافاصله سر مبارک امام حسین (علیه‌السلام) را برای ابن‌زیاد فرستاد و سپس به امر او سرهای بقیه شهدا را از بدن‌ها جدا کردند و توسط شمر بن ذی‌الجوشن به کوفه فرستاد. و بعد از عمر بن سعد با لشکریانش از کربلا بیرون شد، گروهی از بنی‌اسد که در غاضریه ساکن بودند، به کربلا آمدند و جسد حضرت سیدالشهدا و باقی شهدا را دفن کردند.
