سریّه (اصطلاحات نظامی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سریه در اصطلاح فقه نظامی، فقط به جنگ‌هایی گفته می‌شود که
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خود در آن حضور نداشت.
سریّه به فتح سین و کسر راء بر
وزن فعلیه به دسته‌ای از
لشگر گفته می‌شود که تعداد نفراتش از پنج تا چهار صد نفر متغیر می‌باشد. جمع آن سرایا و سرایات است. سریّه به معنی گزیده، افراد انتخاب شده، انجام کار محرمانه، سیر شبانه و شیئی نفیس نیز آمده است.
در
اصطلاح، سریّه فقط به جنگ‌هایی گفته می‌شود که پیامبر اسلام خود در آن حضور نداشت. مورخان تعداد آن را تا ۶۶ مورد و شماره
غزوه‌ها را تا ۲۷ مورد شمرده‌اند.
هدف از اعزام سریّه‌ها امور زیر بوده است:
۱- شناسایی و زیر نظر گرفتن حرکات دشمن.
۲- شناسایی دقیق محیط جغرافیایی و راه‌های ارتباطی و....
۳- بستن معاهده‌ه و پیمان‌های دفاعی با قبیله‌های عرب به منظور جلوگیری از هر نوع تهاجم به مدینه.
۴- انجام مانورهای نظامی به منظور تهدید قریش و ناامن کردن راه‌های ارتباطی و تجاری آنها.
ابن عباس از پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چنین
روایت کرده است:
«خَیْرُ الصِّحابَةِ ارْبَعَةٌ، وَ خَیْرُ السَّرایا ارْبَعَمِاَةٍ، وَ خَیْرُ الْجُیُوشِ ارْبَعَةُ آلافِ وَ لَنْ یَغْلِبَ اثْنا عَشَرَ الْفاً مِنْ قِلَّةٍ؛ بهترین یاران از نظر عدد چهار نفرند، و بهترین سریّه‌ها چهار صد نفر، و بهترین لشگرها چهار هزار، و لشگری که عددشان دوازده هزار نفر باشد، در مقابل
دشمن هیچ‌وقت از نظر کمی افراد مغلوب نخواهد شد.»
•
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۷۳.
