• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ستاره (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



یکی از عناوین و موضوعاتی که در آیات قرآن مطرح شده، ستاره است.



ستاره به هر يك از كرات آسمانى كه در شب مى‌درخشد، گويند.
[۱] فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۱۸۳۰، «ستاره».
به ستاره‌اى كه طلوع كرده باشد، «نجم» مى‌گويند. نيز به ستاره‌اى كه‌ (در آسمان‌) پيدا باشد، كوكب گفته مى‌شود.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى‌ «كوكب» و «نجم» و از سياق بعضى آيات استفاده شده است.


ابراهیم و ستاره (قرآن)، تزیین با ستاره (قرآن)، تسخیر ستاره (قرآن)، تشبیه به ستاره (قرآن)، خلقت ستاره (قرآن)، ستاره از آیات خدا (قرآن)، ستاره در رؤیا (قرآن)، ستاره در قیامت (قرآن)، سجده ستارگان (قرآن)، سوگند به ستاره (قرآن)، طلوع ستاره (قرآن)، غروب ستاره (قرآن)، نظر به ستاره (قرآن)، نظم ستاره (قرآن)، نقش ستاره (قرآن)، ستاره‌پرستی (قرآن)، ستاره زحل (قرآن)، ستاره زهره (قرآن)، ستاره شعرا (قرآن).


۱. فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۱۸۳۰، «ستاره».
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۷۹۱، «نجم».    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۹۵، «کب».    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۶، ص۴۶، برگرفته از مقاله «ستاره».    


رده‌های این صفحه : ستارگان | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار