سال ۱۲۹ هجری قمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سال ۱۲۹ هجری قمری، بیست و نهمین سال از قرن ۲ قمری و مصادف با سال ۱۲۵ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: برافراشتن پرچم قیام و پوشیدن لباس سیاه توسط
ابومسلم خراسانی، وقوع حملات رومیان علیه مسلمانان و شورش‌های پراکنده در نواحی ری، مکه، یمن و ناحیه جزیره، درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور همچون
جدیع کرمانی و ... .
•
ابراهیمِ امام، پرچم سیاه را نزد ابومسلم خراسانی فرستاد تا آن را در
خراسان برافرازد و ابومسلم با برافراشتن آن پرچم، قیام خود را بر ضد
بنی‌امیه اعلام کرد. وی لباس سیاه پوشید و آن را بر پیروان خود نیزپوشاند. از این‌رو، پوشش شعار آنان شد و به «سیاه‌جامگان» معروف گشتند.
•
نصر بن سیّار با
جدیع کرمانی برای نبرد با ابومسلم خراسانی پیمان بست اما نصر پس از مدتی به او خیانت کرد و جدیع را کشت.
• هم‌پیمانی قبایل عرب یمانی و قیسی برای مقاومت در برابر دعوت عباسی و نبرد با ابومسلم خراسانی و شکست این پیمان با تلاش ابومسلم.
•
مروان بن محمد به کارگزار خود در بلقا فرمان داد که به‌سوی حمیمه رفته و ابراهیمِ امام را دست‌گیر و زندانی کند. ابراهیم امام، امامت پس از خود را به برادرش،
عبدالله بن ابی‌العباس (سفاح) سپرد.
• درگذشت
ثعلبة بن سلامه عاملی جذامی و توافق مردم اندلس برای نصب
یوسف بن عبدالرحمان فهری بر اندلس.
• یمانیان و یارانِ
ابوالخطّار، کاخ قرطبه را اشغال کردند، ابوالخطّار را از زندان بیرون آورده و به فرماندهی خود برگزیدند.
وقوع حملات رومیان علیه مسلمانان و شورش‌های پراکنده در نواحی ری، مکه، یمن و ناحیه جزیره:
• مروان بن محمد سپاهی به فرماندهی عامر بن ضباره برای نبرد با شیبان بن عبدالعزیز یشکری حروری گسیل داشت.
• عامر با او در شمال موصل روبه‌رو شد و او و یارانش را شکست داد. شیبان در عمان پناه گرفت و در سال ۱۳۴ ق در آن‌جا کشته شد.
• استیلای عبدالله بن یحیای کندی (طالب الحق) بر صنعا و اشغال مکه توسط ابوحمزه مختار بن عوف.
• ظهور عبدالله بن معاویة بن عبدالله بن جعفر طالبی در ری و بیعت با او و اعلام قیام علیه بنی‌امیّه.
• ناوگان بیزانس، ناوگان عربی را در شمال قبرس شکست داد و جزیره قبرس را بازپس گرفت.
•
ابن یَعمُر عدوانی.
•
ثعلبة بن سلامه عاملی.
•
جدیع کرمانی.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۳۰.
