سال ۱۰۷ هجری قمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سال ۱۰۷ هجری قمری، هفتمین سال از قرن ۲ قمری و مصادف با سال ۱۰۴ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: تجدید بنای شهر بلخ به دستور
اسد بن عبدالله قسری حاکم
خراسان، شیوع طاعون در
شام، فتوحات و لشکرکشی به سرزمین‌های
روم،
ماوراءالنهر،
سند،
اسپانیا و
اندلس و درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور همچون سلیمان بن یسار و ... .
• اسد بن عبدالله قسری، حاکم خراسان گروهی از مبلغان و داعیان بنی‌عباس را دست‌گیر کرد و ایشان را کشته و بر دار کشید.
• اسد قسری، شهر «
بلخ» را تجدید بنا کرد و
برمک ابوخالد بن برمک، عهده‌دار بنای شهر شد.
• اسد پس از بنای مجدد شهر، سربازان و فرماندهان را به آن‌جا منتقل کرد.
• برکناری
جراح حکمی از امارت
ارمنستان و
آذربایجان و نصب
مسلمة بن عبدالملک به‌جای وی.
• خالد قسری، امیر
عراق،
جنید مرّی را به‌جای
عمرو بن مسلم باهلی به امارت
سند گمارد.
•
ابن ابی‌لیلی (محمد بن عبدالرحمان) به
قضاوت شهر
کوفه منصوب گردید و ۳۳ سال در این مقام باقی ماند.
• چندین امیر (بین سال‌های ۱۰۷-۱۱۲ ق) امارت اندلس را بر عهده گرفتند که مدت ولایت هیچ‌یک طولانی نبود.
• شیوع طاعون در
شام.
فتوحات و لشکرکشی به سرزمین‌های روم، ماوراءالنهر، سند، اسپانیا و اندلس:
•
معاویة بن هشام با نیروهای رزم تابستانی به سرزمین روم لشکر کشید و در این لشکرکشی، سپاهی از نیروهای دریایی به فرماندهی
میمون بن مهران و نیز نیرویی زمینی به فرماندهی
مسلمة بن عبدالملک وی را همراهی کردند. معاویه به نواحی «کبادوکیا» حمله برد و ضمن استیلا بر قیصریه، شهر «نیقیه» را در معرض تهدید قرار داد.
• ناوگان مغرب تحت فرماندهی
بشر بن صفوان، امیر افریقیه بر جزیره سیسیل یورش برد و بشر با اسیران فراوانی به قیروان بازگشت.
• اسد بن عبدالله قسری، فرمانروای خراسان، به ناحیه طالقان حمله کرده و «نمروز» حاکم آن سامان به دست وی
اسلام آورد. اسد سپس به «غور» لشکر کشید.
•
جنید بن عبدالرحمان برّی تعدادی از شهرهای ناحیه سند را تصرف کرد.
•
عنبسة بن سحیم، امیر اندلس در نواحی علیای رن (رون) در
فرانسه شکست خورد و به شهادت رسید.
• شورش کشاورزان
قبطی مصر به سبب افزایش مالیات و خراج‌شان.
•
سلیمان بن یسار.
•
عنبسة بن سحیم.
•
قاسم بن محمد ابی‌بکر.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۹۴.
