سالم بن حسن بن هبةالله
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالغنائم امین
الدین سالم بن حسن بن هبةالله بن محفوظ (۵۷۷ -۳
جمادی الاخر ۶۳۷ق/۱۱۸۱-۳۱ دسامبر ۱۲۳۹م)، محدث،
فقیه شافعی و
ادیب است.
وی در
دمشق زاده شد، هنوز بیش از ۵ سال نداشت که همراه پدر به سفرهای مختلف رفت و از استادانی هم‌چون نصرالله قَزّاز، ابوالعلاء محمد بن جعفر بن عقیل و عبدالرحیم بن اسماعیل
حدیث شنید.
در دمشق از فضل بن بانیاسی و اسامة بن منقذ و عبدالرزاق بن نجار و خضر بن طاووس و در بغداد از ابن شاتیل حدیث آموخت.
ابوالغنائم در
حدیث به چنان درجه‌ای رسید که افرادی مانند
برزالی،
قوصی،
ابوالفضل ابن عساکر و عده‌ای دیگر از او حدیث روایت کردند.
وی
حافظ قرآن بود و از
ادب و
فقه نیز بهره داشت.
ابوالغنائم ۲۰ سال بیشتر نداشت که به شهادت در
محاکم قضایی پذیرفته شد. وی مدتی نیز رسیدگی به امور بیمارستان‌ها و
ورّاث را بر عهده داشت و در این امر حسن شهرت یافت.
پسران ابوالغنائم نیز همانند پدر نام‌آور بودند: پسر بزرگ‌تر،
شرف
الدین عبدالرحمان بن سالم (ح ۵۹۱ -۱۱
شعبان ۶۶۴ق/۱۱۹۵-۱۹ مه ۱۲۶۶م) از عمر بن طبرزد و ابوالیمن کندی و دیگران
استماع کرد و مدتی عهده‌دار نظارت بر
دیوان بود.
پسر دیگر، بهاء
الدین حسن (۵۹۴ -۴
صفر ۶۶۴ق/۱۱۹۸-۱۶ نوامبر ۱۲۶۵م) نیز مانند
برادر بزرگ خود از عمر بن طبرزد و ابوالیمن کندی و دیگران استماع کرد.
محمد (۵۹۸ -۲۰
ذیقعده ۶۷۰ق/۱۲۲۰-۲۰ ژوئیه ۱۲۷۲م) پسر دیگر به مقام صدر کبیر دست یافت و مانند برادران خود به فراگیری حدیث علاقه داشت و نزد
پدر و نیز تاج
الدین کندی، هبةالله بن طاووس، ابن ابی لقمه و ابوالمجد قزوینی حدیث فرا گرفت و به
مصر سفر کرد و از اصحاب
سلفی حدیث شنید و فرزندش،
قاضی القضاة نجم
الدین و ابن عطار و دمیاطی از او روایت کردند.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن صصری»، شماره۱۴۰۸.
