زیاد بن مروان قندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالفضل زیاد بن مروان قندی انباری بغدادی، از اصحاب و راویان
امام صادق و
امام کاظم (علیهما‌السّلام) و از محدثان
واقفی‌مذهب در عصر
امام رضا (علیه‌السّلام) بود.
ابوالفضل زیاد بن مروان قندی انباری بغدادی، از اصحاب امام صادق و امام کاظم (علیهما‌السّلام)
بود.
نجاشی می‌نویسد: قندی از موالیان
بنی‌هاشم بود و از آن دو امام بزرگوار حدیث نقل کرده است.
راویانی چون
ابن‌ابی‌عمیر،
یعقوب بن یزید و
محمد بن اسماعیل زعفرانی از او حدیث نقل کرده‌اند.
عده‌ای از رجال شناسان زیاد بن مروان را از ارکان گروه واقفی
و محدثی ضعیف و مردودالروایه
خوانده‌اند. طبق گزارش
کشّی، او از قوّامان و نمایندگان مالی امام کاظم (علیه‌السّلام) بود. پس از شهادت آن حضرت مبلغ هفتاد هزار دینار از اموال امام نزد وی ماند، از این‌رو زیاد
امامت امام رضا (علیه‌السّلام) را نپذیرفت و درصدد تطمیع و تهدید
یونس بن عبدالرحمان، مدافع امامت امام رضا (علیه‌السّلام) برآمد.
با این همه، گروهی از دانشمندان
علم حدیث و
رجال، زیاد را اهل ورع،
عالم،
فقیه،
ثقه و صحابی خاص امام کاظم (علیه‌السّلام)
شمرده‌اند.
کتاب الحدیث
و اصل اثر زیاد بن مروان است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۴۹، برگرفته از مقاله «ابوالفضل زیاد بن مروان قندی انباری بغدادی».
