زُهور (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زُهور (به ضم زاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تلألؤ، صفا و نورانى شدن است.
مشتقات این ماده که در نهج‌البلاغه آمده، عبارتند از:
أُزاهير (به همزه مضموم)، جمع اَزهار به معنی غنچه‌ها است؛
اَزهار (به فتح الف)، جمع زُهْرَه (به ضم زاء و سکون هاء و فتح راء) به معناى غنچه است.
زُهور به معنای تلألؤ، صفا و نورانى شدن است.
زَهَرَ السراجُ و الوجهُ و القمرُ زُهوراً: تلأْلاَ و نيز
زَهَرَ الشيءُ: صفا لونهُ أُزاهير، جمع
اَزهار به معنی غنچه‌ها است.
اَزهار، جمع
زُهْرَه به معناى غنچه‌ای است كه با صفا نمايد.
بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) درباره بنده هدايت يافته فرمايد:
«أَعانَهُ اللهُ عَلى نَفْسِهِ، ... فَزَهَرَ مِصْباحُ الْهُدى فی قَلْبِهِ» «
خداوند او را بر نفسش يارى كرده و چراغ هدايت در دلش روشن شده است.»
همچنین فرموده:
«وَ الْعَدْلُ مِنْها عَلى أَرْبَعِ شُعَب: عَلى غائِصِ الْفَهْمِ، وَ غَوْرِ الْعِلْمِ، وَ زُهْرَةِ الْحُكْمِ» «
عدل، از اركان ايمان بر چهار شعبه است بر فهم عميق و علم باطنى و حكم زيبا و نورانى.»
در وصف
طاووس فرموده:
«فَهوَ كَالاَْزاهيرِ الْمَبْثوثَةِ» «آن مانند غنچه‌هاى باز شده است.»
پنج مورد از اين ماده در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زهور»، ج۱، ص۵۰۳.
