زَوْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَوْر ( به فتح زاء و سکون واو) و
زِيارت (به کسر زاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای قصد كردن است.
مشتقات آن عبارتند از:
زَوْرَت (به فتح زاء و سکون واو و فتح راء) مصدر است به معنى زيارت كردن؛
اَزْوَر (به فتح الف و سکون زاء و فتح واو) به معنى ميل و انحراف است.
از اين كلمه هفت مورد در
نهج البلاغه آمده است.
زَوْر و
زِيارت به معنای قصد كردن است.
زَارَهُ زَوْراً و زِيَارة: قصدهُ راغب گويد:
زور بالاى سينه است
زُرْتُ فلانا يعنى او را با بالاى سينه ملاقات نمودم، به معنى انحراف و ميل نيز آيد.
بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) درباره اموات فرموده:
«مُتَدانونَ لا يَتَزاوَرونَ» «به يكديگر نزديک هستند، امّا همديگر را
زيارت نمى‌كنند.»
همچنین فرموده:
«وَ أَزارَهُمْ مَلائِكَتَهُ» «ملائكه خويش را به
زيارت آن‌ها آورده است.»
درباره
دنیا فرموده:
«وَ مَنْ رَكِبَ لُجَجَكِ غَرِقَ، وَ مَنِ ازْوَرَّ عَنْ حَبائِلِكِ وُفِّقَ» «هر كس به درياهاى تو رفت غرق گرديد و هر كس از بندهايت دور شد موفّق گشت.»
همچنین فرموده:
«وَ زَوْرٌ لا يَسُرُّكَ لُقْيانُهُ» «و ديدارى است كه ملاقات آن تو را خوشحال نخواهد ساخت»
همچنین
«وَ انْقَطَعوا عَنْ زَوْرَتِهِ» «و از ديدارش براى هميشه چشم مى‌پوشند!»
از این ماده هفت مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زور»، ج۱، ص۵۰۵-۵۰۶.
