رَقَع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَقَع (به فتح راء و قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای وصله زدن است.
تَرْقيع (به فتح تاء و سکون راء) نيز به همان معنى است ولى ظاهرا معنى تفعيل غير از ثلاثى است.
از اين لفظ سه مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَقَع به معنای وصله زدن است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی(علیه‌السلام) می‌فرمايد:
«وَ اللهِ لَقَدْ رَقَّعْتُ مِدْرَعَتی هذِهِ حَتّى اسْتَحْيَيْتُ مِنْ راقِعِها» یعنی: «به
خدا قسم آنقدر گفتم اين لباسم را وصله كنند تا جایی‌كه از وصله كننده شرمنده شدم.»
و در همان خطبه در وصف
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرموده:
«وَ لَقَدْ كانَ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)... وَ يَخْصِفُ بَيَدِهِ نَعْلَهُ وَ يَرْقَعُ بِيَدِهِ ثَوْبَهُ، وَ يَرْكَبُ الْحِمارَ الْعاريَ» یعنی: (پيامبر (صلى‌الله‌عليه‌و‌آله) با دست خويش كفش و لباسش را وصله مى‌كرد، بر مركب برهنه سوار مى‌شد.)
اين سخن در
گذشت.
از اين لفظ سه مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رقع»، ج۱، ص۴۶۲.
