رَفَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَفَه (به فتح راء و فاء) و
رَفوه (به فتح راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آسانى و فراخى زندگی است.
رَفاه (به فتح راء) نيز به آن معنى است.
از اين لفظ سه مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَفَه و
رَفوه به معنای آسانى و فراخى زندگی است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی(علیه‌السلام) آنگاه كه
معقل بن قیس ریاحی را با سه هزار نفر به
شام مى‌فرستاد به وى چنين نوشت:
«... غَوِّرْ بِالنّاسِ، وَ رَفِّهْ في السَّيْرِ، وَ لا تَسِرْ أَوَّلَ اللَّيْلِ، فَإِنَّ اللهَ جَعَلَهُ سَكَناً» یعنی: «در وقت غائره و وسط روز (شدت گرما) مردم را فرود آور و استراحت ده و در رفتن آسان بگير و در اوّل شب راه مرو كه
خدا آن را آرامش قرار داده است.
گويند:
«رفِّهْ عنهُ: خفّف» درباره شتران
صدقه فرموده:
«وَ لْيُرَفِّهْ عَلَى اللاّغِبِ» یعنی: «سهل گيرد بر حيوان خسته شده.»
به
معاویه مى‌نويسد:
«وَ قَدِ انْقَطَعَتِ الْهِجْرَةُ يَوْمَ أُسِرَ أَخوكَ، فَإِنْ كانَ فِيكَ عَجَلٌ فَاسْتَرْفِهْ» یعنی: «آنگاه كه برادرت
عمرو بن ابی‌سفیان در
بدر اسیر شد
هجرت قطع گرديد (تو از مهاجران نيستى) اگر در آمدن به
جنگ من عجله دارى خودت را راحت كن عجله مكن كه ضرر تو در آن است.»
گويند:
«اسْتَرْفَهَ عندنا: استراح»
از اين لفظ سه مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رفه»، ج۱، ص۴۶۰.
