رضایت شغلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رضایت شغلی، یکی از مباحث مطرح در
روان‌شناسی صنعتی و سازمانی بوده و به معنای حس رضایت و خشنودی شخص از
شغلی که دارد و کاری که انجام می‌دهد و
احساس ارزشمندی، عزت نفس، تعالی و والایشی است که با انتخاب آن
شغل به‌دست می‌آورد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که خشنودی
شغلی با شادکامی کلی،
بهداشت روانی و امید زندگی طولانی‌تر ارتباط دارد. در این مقاله بعد از بررسی ارتباط زندگی خانوادگی و شخصیت انسان با زندگی کاری و
شغلی که دارد به عوامل ایجاد رضایت
شغلی می‌پردازیم.
احتمالا قسمت عمده‌ای از زندگی روزانه شما صرف یک کار می‌شود. فرق میان
اشتغال به
شغلی که شما دنبالش بوده‌اید و
شغلی که صرفا به خاطر اجبار به آن مشغولید، می‌تواند همان اختلاف میان زندگی رضایت‌بخش و کامروا یا زندگی شاق و نامطلوب باشد. موضوع کار دلخواه در برابر کار اجباری در بسیاری از حوزه‌های زندگی شما اهمیت دارد، اما بندرت با اهمیت‌تر از زمینه
اشتغال است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که خشنودی
شغلی با شادکامی کلی، بهداشت روانی و امید زندگی طولانی‌تر ارتباط دارد.
ویلنت، دریافت که
کارکرد شغلی خوب با کارکرد سالم در بسیاری از زمینه‌های زندگی ارتباط دارد.
آنچه حائز اهمیت است تلفیق زندگی کاری و خانوادگی است. هر روز رابطه میان رضایت
شغلی و
رضایت از زندگی خانوادگی از لحاظ روندهای
جمعیت‌شناسی مهمتر می‌شود، برای مثال افزایش تعداد خانم‌ها در نیروی کار (به ویژه خانم‌های بچه‌دار)، افزایش درصد بچه‌های پیش دبستانی، افزایش تعداد زوج‌هایی که دو
شغل دارند و مسن‌تر شدن جمعیت کشور، فشار وارد شده برای ایجاد تعادل اثربخش میان مسائل زندگی کاری و خانوادگی را افزایش می‌دهد. هنگامی که زندگی
شغلی و کاری افراد با هم سازگار باشد آنان شادتر و راضی‌تر خواهند بود.
در این باره
کلین اظهار می‌دارد عواملی که در
انتخاب شغل دخالت دارند با عواملی که باعث موفقیت می‌شوند، متفاوت‌اند. این خود سؤال مهمی است که برای موفقیت در
شغل خاصی، چه نوع شخصیتی مناسب است؟
چون که فرد می‌خواهد با انتخاب
شغل متناسب با شخصیت خود احساس ارزشمندی، عزت نفس، تعالی و والایش کند. اغلب اوقات به لحاظ خودخواهی‌ها، افراد می‌خواهند ابتداء برای خود و سپس برای جامعه احساس ارزشمندی کنند.
از اینرو دیده شده است که اگر کسی در
شغلی احساس رضایت درونی، ارزشمندی و مفید بودن نکند، طولی نمی‌کشد که آن
شغل را رها کرده به دنبال
شغل دیگری می‌رود. به طور مثال لازمه
شغل معلمی یا پرستاری داشتن حوصله فراوان است. حال اگر شخصی از این صفت برخوردار نباشد، مسلما نمی‌تواند معلم یا پرستار موفقی شود.
طبق
نظریه انطباق شخصیت شغل هالند، هماهنگی یا انطباق مناسب بین
شخصیت فرد و
شغل به رضایت
شغلی می‌انجامد.
هالند یک پرسش‌نامه بررسی خودگردان ساخته است که بر اساس شش سنخ شخصیتی که با طبقه‌های ویژه‌ای از
مشاغل مرتبط هستند، به هر فرد نمره می‌دهد.
منطق او این است که از طریق انطباق سنخ‌های شخصیتی با
مشاغل همخوان و مناسب، افراد علایق و توانایی‌های درستی را متناسب با مقتضیات
شغل پرورش می‌دهند. این امر انطباق موفقیت در
شغل را تضمین می‌کند و موفقیت نیز سطح بالاتری از رضایت
شغلی را ایجاد می‌کند (افراد به کارهایی علاقمند هستند که در آن خوب عمل می‌کنند). به طور کلی بررسی‌ها از نظریه‌هالند حمایت می‌کنند.
برای این که شخص کارش را خوب انجام دهد، موفق شود و از کارش لذت ببرد باید رضایت
شغلی پیدا کند. پس باید دید در چه صورت رضایت
شغلی به دست می‌آید.
مردم علاوه بر احتیاج‌های فیزیولوژیک، دارای یک عده
نیازهای اجتماعی نیز هستند که ارضای آن‌ها گاهی به‌اندازه ارضای احتیاجات فیزیولوژیک اهمیت دارد. سازگاری
شغلی در صورتی ممکن خواهد بود که این نیازهای اجتماعی نیز ارضاء شوند و آن‌ها عبارتند از:
هر کارگر یا کارمند باید در مقابل کاری که انجام می‌دهد پول بگیرد و میزان آن باید در حدودی باشد که هر کس آن کار را انجام بدهد می‌گیرد. ولی هرگز نباید این پول، شخصیت او را پایین بیاورد زیرا پول در عین حال که از عوامل اساسی زندگی به شمار می‌رود اما شخصیت کارمند مهمتر و با ارزش‌تر از پولی است که به او پرداخت می‌شود.
امنیت شغلی یعنی این که شخص بداند کاری را که در دست دارد سال‌ها ادامه خواهد داد. همچنین کارکنان نیازمندند که کار سالم انجام بدهند. امنیت
شغلی، گاهی از عامل پول هم مهمتر است زیرا شخص علاقمند است کارش دایمی باشد هر چند مزدی که می‌گیرد چندان زیاد نیست. همین احتیاج به امنیت
شغلی است که بعضی از مردم را به سوی کارهای دولتی و دست کشیدن از کار آزاد وادار می‌کند.
مردم دوست دارند در یک محیط تمیز و آراسته کار کنند. هر قدر محیط کار جالب و خوشایند باشد، بازده کار بیشتر خواهد شد.
عامل مؤثر دیگر در رضایت
شغلی این است که هر کارمند یا کارگر اطمینان داشته باشد که فرصت پیشرفت همیشه برایش وجود دارد و او می‌تواند با ایجاد شرایط لازم و روشن در خود از قبیل مهارت بیشتر و... به درجات بالا ارتقاء یابد و از حقوق و پاداش زیاد بهره‌مند باشد.
مردم علاقمندند با افرادی کار کنند که میان ایشان محبت متقابل حکمفرماست. هر کارگر یا کارمند علاقمند است که همکارانش دوستان مهربان او باشند و نیز مورد محبت مدیرش قرار بگیرد و همواره نظر او را درباره خودش بداند. همچنین، مدیر به پیشرفت کارمند یا کارگرش توجه کند و حتی این توجه خود را به او بگوید.
شخص وقتی از کارش لذت خواهد برد و راضی خواهد شد که با استعدادهای بدنی و عقلی وی متناسب باشد. در صورتی که کار از لحاظ استعداد ذهنی لازم در حد افراد عادی باشد، اگر شخص هوشمند یا
تیزهوش را به آن کار بگمارند به زودی احساس ملالت و خستگی و سرانجام نفرت خواهد کرد و شخصی که از لحاظ سطح هوش در درجات پایین است نیز نخواهد توانست از عهده آن کار برآید و از رضایت
شغلی لازم محروم خواهد شد.
فرد از انجام کاری که دوست دارد لذت می‌برد و موفقیت بیشتری به دست می‌آورد. البته ممکن است شخص ابتدا کاری را که مورد علاقه‌اش نیست به ناچار به عهده بگیرد ولی به تدریج در اثر
کسب مهارت و
احساس موفقیت، احتمال زیاد هست که نسبت به آن
شغل رغبت پیدا کند.
مهارت در یک حرفه نیز در تامین رضایت
شغلی بسیار مؤثر است و اگر گروهی از معلمان از
شغل معلمی ناراضی هستند غالبا به علت ضعف مهارت ایشان است زیرا چنان‌که باید و شاید با فنون و روش‌های خاص این
شغل آشنا نشده‌اند.
همه مردم مدتی بعد از انجام کار احساس خستگی می‌کنند و این خستگی بر بازده شخص اثر می‌گذارد از اینرو باید در هر کار مساله خستگی و تاثیر آن را در شخص و کارش در نظر گرفت. علاوه بر این‌ها شرایط و خصایص محیطی کار و وسایل آن نیز در فردی که آن کار را انجام می‌دهد مؤثرند. مثلا روشنایی زیاد یا ضعف نور باعث خستگی شخص می‌شود. اتاق یا ساختمان کثیف نیز نفرت کارمند را برمی‌انگیزد و بازده کارش را کاهش می‌دهد. سر و صدا نیز به خصوص برای کارهای فکری مضرند و علاوه بر افزایش خستگی اثر بسیار نامطلوبی در فعالیت‌های ذهنی و بازده آن‌ها می‌گذارند.
کارفرمایان به خاطر ارتباط خشنودی
شغلی با تغییر
شغل، غیبت از کار و کندی کار به این موضوع علاقمند هستند.
غنی‌سازی شغلی (یا گسترش
شغلی)، مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها، و
زمان کاری شناور از جمله رویکردهایی هستند که برای این معضل به کار می‌روند.
اصطلاح غنی‌سازی
شغلی به کوشش‌هایی اطلاق می‌شود که برای جالب و چالش‌انگیزتر کردن
مشاغل به کار می‌روند. با استفاده از پیچیده‌تر کردن
شغل، اعطای مسئولیت بیشتر در قبال محصول و ترکیب عناصر
شغلی که قبلا توسط افراد مجزا انجام می‌شد و اینک در قالب یک کل صورت می‌گیرد، می‌توان به این هدف دست یافت.
به عنوان مثال، شرکت خودروسازی ولوو گروهی از کارگران را که قطعات نهایی را سوار می‌کنند، در اختیار دارد و رویکرد سنتی خط تولید را که در آن هر کارگر بر روی قطعه خاصی کار می‌کند کمتر بکار می‌گیرد. بررسی‌های اولیه در مورد غنی‌سازی
شغلی به گونه‌ای مهیج حکایت از توفیق فراوان این رویکرد داشت، اما در پژوهش‌هایی که دقیق‌تر انجام شده بود، معلوم شد ادعاهای اولیه راجع به آن بسیار گزافه‌آمیز بوده است. گاه، کارگران از
مشاغل غنی‌شده احساس ناراحتی می‌کنند، علاوه بر این، تغییر
شغل نیز می‌تواند به‌اندازه غنی‌سازی
شغلی موجب بهبود عملکرد شود.
اجازه دادن (و گاه ترغیب) کارکنان به دخالت در تصمیم‌هایی که شرکت یا
سازمان مربوطه اتخاذ می‌کند، مشارکت در تصمیم‌گیری نام دارد. در اینجا هنوز هم حرف آخر را مدیران می‌زنند، اما کارکنان تشویق می‌شوند نظر خود را در ابتدای فرایند تصمیم‌گیری بیان کنند. چنین به نظر می‌رسد که این رویکرد خشنودی
شغلی را افزایش می‌دهد.
شرکت‌ها با استفاده از زمان کاری شناور به کارکنان خود این اجازه را می‌دهند که برنامه کاری خود را در عین انطباق با نیازهای آن شرکت به دست خود وضع کنند. هنگامی که تمامی کارکنان در یک نوبت یکسان کار می‌کنند، نتیجه آن، راه بندان، رستوران‌های شلوغ و دشواری در برآورده ساختن نیازهای شخصی مثل مراجعه به بانک یا قرارهای پزشکی خواهد بود.
با استفاده از زمان کاری شناور، این مشکلات به حداقل ممکن می‌رسند و کارکنان احساس می‌کنند که اختیار زندگی آن‌ها بیشتر در دست خودشان است. گزارش‌ها نشان می‌دهد که ساعات کاری شناور موجب تقلیل علایم غیرمستقیم ناخشنودی
شغلی، یعنی کندی در کار، غیبت از کار، و
تغییر شغل می‌شود.
•
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «رضایت شغلی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۵/۲۵.
