ذَهْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَهْل (به فتح ذال و سکون هاء) و
ذُهول (به ضم ذال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
فراموشی و
غفلت است.
از اين ماده چهار مورد در
نهج البلاغه آمده است.
ذَهْل و
ذُهول به معنای فراموشى و غفلت است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
انسان مشرف به
مرگ فرموده:
«حَتَّى فَتَرَ مُعَلِّلُهُ وَ ذَهَلَ مُمَرِّضُهُ وَ تَعايا أَهْلُهُ بِصِفَةِ دائِهِ وَ خَرِسوا عَنْ جَوابِ السّائِلينَ.» «تا جایی كه تسليت دهنده‌اش سست گرديد، از پرستاريش غفلت كرد، خانواده‌اش از دانستن دردش
عاجز گشته و از جواب سائلان دم فرو بستند.»
آن حضرت در
مذمت يارانش فرموده:
«إِذا دَعَوْتُكُمْ إِلَى جِهادِ عَدُوِّكُمْ دارَتْ أَعْيُنُكُمْ كأَنَّكُمْ مِنَ الْمَوْتِ فی غَمْرَة وَ مِنَ الذُّهولِ فی سَكْرَة.» «چون شما به
جهاد دشمنتان مى‌خوانم چشم‌هايتان در كاسه سر به دوران مى‌افتد، گويا به بيهوشى مرگ رفته‌ايد و گويا به عوض غفلت مست شده‌ايد.»
از اين ماده چهار مورد در نهج البلاغه به كار رفته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذهل»، ج۱، ص۴۱۹.
