دنبلان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دنبلان از اعضاء
حیوانات می‌باشد. از آن در باب
اطعمه و اشربه نام برده اند. به دنبلان، انثیان حیوان، بیضتان حیوان، خایه حیوان و خصیتین حیوان نیز گفته می شود.
دنبلان
بیضه چارپایان است. در لغتنامه دهخدا در بیان معنی آن آمده است: تخم گوسپند. خایه گوسپند و بز و غیره. بیضه غنم. خصی المواشی. بیضه گوسپند که کباب کرده خورند. (یادداشت مؤلف).
تذکیه حیوان حلال گوشت که با شرایط خاصی انجام می‌گیرد سبب می‌شود که خوردن آن حلال باشد. البته خوردن برخی از اجزاء حیوان تذکیه شده از حکم مذکور استثنا شده است مثل خون، فضله، نری، فرج، بچه‌دان. وغدد، که آن را
دشول می‌گویند.
یکی از اعضای
حرام در حیوانات
حلال گوشت تذکیه شده، مانند
گاو و
گوسفند دنبلان است.
امام خمینی در
تحریرالوسیله چهارده عضو
حیوان محلل را حرام شمرده است که یکی از آن‌ها دنبلان است که از آن به «الانثیان»
تعبیر شده است.
هرگاه حیوان قابل تذکیه، ذبح شود همه اجزاء آن
پاک است حتی عضوی که خوردن آن حرام است. به همین جهت دنبلان حیوان قابل تذکیه‌ای که ذبح شده است پاک است و «
نجس نیست»
بله دنبلان حیوان قابل تذکیه‌ای که ذبح شرعی نشده و
مردار است همانند بقیه اجزائی که روح در آن دمیده شده، نجس است.
درباره این‌که کسی معروف باشد به نیشتر زدن که دمل یا دنبلان کسی را نیشتر زند و آن کس بمیرد شخص عامل ضامن است؟ یا نه؟ امام خمینی در پاسخ با آن می‌فرماید: «اگر معلوم است که مردن مستند به نشتر زدن مزبور است
ضامن است.»
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۶۵۵. •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی
