دعا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دعا: (وَ یَدْعُ الاِنْسانُ بِالشَّرِّ)«دعا» در اینجا معنای وسیعی دارد که هرگونه طلب و خواستن را شامل می‌شود، اعم از این که با زبان بخواهد، و یا عملًا برای به دست آوردن چیزی به پا خیزد، تلاش و کوشش کند.
(وَيَدۡعُ ٱلۡإِنسَٰنُ بِٱلشَّرِّ دُعَآءَهُۥ بِٱلۡخَيۡرِۖ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ عَجُولٗا) (انسان بر اثر شتابزدگى، بديها را طلب مى‌كند آن گونه كه نيكي‌ها را مى‌طلبد؛ و
انسان، هميشه عجول بوده است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از دعا بطورى كه از سياق آيه استفاده مى‌شود مطلق طلب است، چه به لفظ دعا باشد مثل خدايا مال و اولاد بر من روزى كن و ... و چه بدون لفظ صورت گيرد و به صورت سعى و عمل بوده باشد، همه اينها دعا و درخواست از خداست، حتى اگر اين درخواست از كسى صادر شود كه به خدا معتقد نبوده و توجهى به درخواست از خدا ندارد، چون در حقيقت غير از خدا معطى و مانعى وجود ندارد هم چنان كه فرمود:
(يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ) و نيز فرموده:
(وَ آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «دعا»، ص۲۲۵.
