دعای روز یازدهم ماه رمضان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
![دعای روز یازدهم ماه رمضان]()
(اللَّهُمَّ حَبِّبْ إلى فِيْهِ الاِحْسانَ، وَكَرِّهْ إلى فِيْهِ الفُسُوقَ وَالعِصْيانَ، وَحَرِّمْ عَلَيَّ فِيْهِ السَّخَطَ وَالنِّيرانَ، بِعَوْنِكَ يا غِياثَ المُسْتَغِيثِينَ.)«خدایا دوست گردان به من در این روز نیکی را، و نـاپسند بدار در این روز فسق و نافرمانی را، و حرام کن بر من در آن خشم و سوزندگی را، به یاریت، ای دادرس دادخواهان.»دعای روز یازدهم ماه رمضان، متضمن معارفی همچون دوست داشتن نیکی و
احسان و ناپسند شمردن بدی و
فسق و دور شدن از
خشم و
آتش جهنم است.
«اللَّهُمَّ حَبِّبْ إلى فِيْهِ الاِحْسانَ، وَكَرِّهْ إلى فِيْهِ الفُسُوقَ وَالعِصْيانَ، وَحَرِّمْ عَلَيَّ فِيْهِ السَّخَطَ وَالنِّيرانَ، بِعَوْنِكَ يا غِياثَ المُسْتَغِيثِينَ.»«خدایا دوست گردان به من در این روز
نیکی را، و نـاپسند بدار در این روز
فسق و نافرمانی را، و
حرام کن بر من در آن
خشم و سوزندگی را، به یاریت، ای دادرس دادخواهان.»
«اللَّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فِیهِ الْاِحْسَانَ»خدایا کاری کن که
خوبی‌ها را دوست داشته باشم و از بدی‌ها بدم بیاید و
عبادت و انجام هر کار
خوبی نزد من محبوب باشد. این دعای خیلی
خوبی است که
انسان طوری باشد از کار
خوب لذت برد. اگر خواستیم کار
خوبی انجام بدهیم مخفیانه انجام دهیم و
قصد قربت داشته باشیم.
طوری زندگی کنیم که آبروی کسی را نریزیم. در احسان، اهل ریاکاری نباشیم. که اگر این‌گونه بودیم در
قیامت برای ما اجر و پاداشی نیست.
اگر انسانی عمل نیکی را انجام دهد و هدفش از انجام آن عمل فقط جلب رضایت
خداوند قادر و متعال باشد آنگاه است که می‌گوییم آن عمل نیک، احسان برای رضای خداوند بوده است
جنس
خوب صدقه بدهیم؛ اگر متمکن هستیم جنس اعلاء را برای
صدقه و خیرات کنار بگذاریم. بهترین
خوبی‌ها این است که آدمی به فامیل
فقیر کمک کند، بعضی‌ها به فامیل کمک نمی‌کنند.
حتی
آیت‌الله العظمی بروجردی (رحمة‌الله‌علیه)
احتیاط می‌کردند و می‌گفتند: اگر در شهرتان مستحق وجود دارد؛ اشکال دارد که
فطریه را به شهرهای دیگر بفرستید.
در
حدیث وارد شده است:
«خَیرُکُم مَن اَطعَم الطَعام» «بهترین شماها کسانی هستند که
اطعام طعام می‌کنند؛ غذا درست می‌کند و به دیگران اطعام می‌دهد.»
همان‌طور که در
آیات و
روایات موجود می‌باشد هر عمل نیکویی را که
انسان انجام می‌دهد از آن به احسان و نیکوکاری تعبیر می‌گردد که دو قسم دارد:
(۱) احسان در راه رضای خدا
(۲) احسان برای
ریا و جلب توجه مردم
کسی که
تسلیم حکم
خداوند گردید و نیکوکار گشت پس (مسلم است که) اجرش نزد خداوند بزرگ خواهد بود و او را هیچ
خوف و اندیشه و هیچ حزن و اندوهی (در
دنیا و
آخرت) نخواهد بود.
اگر انسانی عمل نیکی را انجام دهد و هدفش از انجام آن عمل فقط جلب رضایت خداوند قادر و متعال باشد آنگاه است که می‌گوییم آن عمل نیک، احسان برای رضای خداوند بوده است.
انفاق، نوعی احسان است: خداوند (عزوجل) در
قرآن می‌فرماید:
(وَ اَنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ لا تُلْقُوا بِاَیْدِیکُمْ اِلَی التَّهْلُکَةِ وَ اَحْسِنُوا اِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمحْسِنِینَ) یعنی «و در
راه خدا انفاق کنید و با دستانتان خودتان را به هلاکت نیندازید و احسان و
نیکوکاری کنید که همانا خداوند نیکوکاران را دوست دارد.»
آیت الله العظمی بروجردی (رحمة‌الله‌علیه) احتیاط می‌کردند و می‌گفتند: اگر در شهرتان مستحق وجود دارد؛ اشکال دارد که فطریه را به شهرهای دیگر بفرستید.
این
آیه نشان دهنده آن است که انفاق عمل نیکویی است که انسان را از هلاکت نجات بخشد و این در صورتی است که این احسان جزء
(وَمَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ اَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ) باشد. که آنگاه است که خداوند در قرآن می‌فرماید:
(بَلی مَن اسلَمَ وَجهَهُ لِلّهِ وَ هُوَ مُحسِنٌ فَلَهُ اجرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَ لاخَوفٌ عَلَیهِم وَ لا هُم یَحزَنونَ) یعنی «آری، کسی که تسلیم حکم خداوند گردید و نیکوکار گشت پس (مسلم است که) اجرش نزد خداوند بزرگ خواهد بود و او را هیچ خوف و اندیشه و هیچ حزن و اندوهی (در دنیا و آخرت) نخواهد بود.»
اگر انسانی عمل نیکی را که در ظاهر خداپسندانه است انجام دهد و هدفش جلب توجه مردم باشد، آنگاه است که؛
اولاً: در انجام آن عمل نیک برای خداوند شریک قائل شده است.
ثانیاً: عمل او ریا بوده و هیچ اجر و پاداش از طرف خداوند برای آن عمل نمی‌باشد چرا که این‌گونه افراد از یاران و هم قرینان شیطان‌اند، که اگر در این مورد نیز انفاق را در نظر بگیریم خداوند در قرآن می‌فرماید:
(وَالَّذِینَ یُنفِقُونَ اَمْوَالَهُمْ رِئَـاء النَّاسِ وَلاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَمَن یَکُنِ الشَّیْطَانُ لَهُ قَرِینًا فَسَاء قِرِینًا) یعنی «آنان که اموال خود را به قصد ریا و خودنمایی انفاق می‌کنند و به خدا و
روز قیامت ایمان نمی‌آورند (ایشان یاران شیطان‌اند) و هر که را
شیطان یار اوست بسیار بدیاری خواهد داشت...»
منظور از حبب الی فیه الاحسان چیست؟
همان‌طور که در قرآن آمده است
(انَّ اللهَ یُحِبُ المُحسنین)
یعنی «به درستی که خداوند احسان کنندگان را دوست دارد.» که با توجه به این آیه انسان برای اینکه محبوب پروردگار خویش گردد از خدای خویش می‌خواهد که احسان و نیکوکاری را محبوب او گرداند که ما نیز در این روز از خداوند می‌خواهیم که حب احسان و نیکوکاری در راه رضایش را نصیب ما گرداند.
«وَ کَرِّهْ اِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ» «خدایا من را طوری قرار بده که از فسق و معصیت بیزار بشوم و از گناه کردن بدم بیاید.»
فسوق و العصیان چیست؟
هرگاه
انسان عملی را بر خلاف دستورات الهی انجام دهد آنگاه است که گویند او عصیان پروردگار خویش را نموده است یعنی سرپیچی از دستور پروردگار خویش نموده است که اگر انسان به این عمل خویش یعنی
معصیت پروردگار اصرار ورزیده و ادامه دهد آنگاه است که او را
فاسق نامند چرا که او دائماً به معصیت ذات اقدس الهی مشغول بوده است.
خداوند در نظر انسانی
گناه و معصیت و هر عمل ناپسندی را زشت و منفور سازد آنگاه است که آن انسان به حقیقت
هدایت یافته و به مسیر
سعادت دست خواهد یافت
نتیجه دوری از فسق و معصیت الهی: خداوند در
قرآن می‌فرماید:
(وَ کَرَّهَ اِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیانَ اُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُون)
یعنی «خداوند
کفر و فسوق و معصیت را در نظرتان زشت و منفور ساخت و اینان به حقیقت اهل صواب و هدایت‌اند» که از این آیه در می‌یابیم که اگر خداوند در نظر انسانی گناه و معصیت و هر عمل ناپسندی را زشت و منفور سازد آنگاه است که آن انسان به حقیقت هدایت یافته و به مسیر سعادت دست خواهد یافت.
«وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَ النِّیرَانَ» «خدایا
غضب و
آتش خودت را بر من
حرام کن.»
خداوند عزوجل در قرآن می‌فرماید:
(وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ) «و از خداوند بترسید (و تقوای او را پیشه کنید) و بدانید به درستی که خداوند سخت
عذاب است.»
کسانی از عذاب الهی در امانند و آتش
دوزخ بر آنان حرام است که تقوای الهی پیشه نموده و از معاصی و نافرمانی از دستورات او بپرهیزند.
که این عذاب و عقاب الهی برای کسانی می‌باشد که به معصیت و نافرمانی ذات اقدس او مشغول‌اند به طوری که شکرگزار نعمت‌های خداوند نبوده و خداوند از آنان راضی نمی‌باشد چنانچه خداوند متعال در قرآن در مورد دلیل عذاب بندگان خویش می‌فرمایند:
(مَّا یَفْعَلُ اللّهُ بِعَذَابِکُمْ اِن شَکَرْتُمْ وَآمَنتُمْ وَکَانَ اللّهُ شَاکِرًا عَلِیمًا) «اگر شما از لطف خداوند شکرگزار باشید و به او
ایمان آوردید خداوند چه غرضی دارد که شما را عذاب کند؟ که خداوند در مقابل
نعمت،
شکر شما را می‌پذیرد و عملش به صلاح خلق احاطه دارد.»
پس با توجه به این آیه کسانی از عذاب الهی در امانند و آتش دوزخ بر آنان حرام است که تقوای الهی پیشه نموده و از معاصی و نافرمانی از دستورات او بپرهیزند.
در
روایت آمده است: اگر شما یک قدم به سوی او برداری خداوند هروله کنان به سوی تو می‌دود؛
لذا ناامید هم نباشیم. ولی باید یک قدم به سوی او برداریم تا امدادهای الهی را ببینیم
«بِعَوْنِکَ» خدایا همه این دعاها را از تو خواستم ولی تا خودت کمک نکنی من نمی‌توانم به این امور متخلق بشوم و بدون یاری تو این مسائل محقق نمی‌شوند.
در روایت آمده است: اگر شما یک قدم به سوی او برداری خداوند هروله کنان به سوی تو می‌دود؛
لذا نا امید هم نباشیم، ولی باید یک قدم به سوی او برداریم تا امدادهای الهی را ببینیم.
«یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِین» «ای خدایی که هر کسی که به تو بگوید الهی پناهم بده تو پناهش می‌دهی.»
•
دعای روز اول رمضان •
دعای روز دوم رمضان •
دعای روز سوم رمضان •
دعای روز چهارم رمضان •
دعای روز پنجم رمضان •
دعای روز ششم رمضان •
دعای روز هفتم رمضان •
دعای روز هشتم رمضان •
دعای روز نهم رمضان •
دعای روز دهم رمضان •
دعای روز دوازدهم رمضان •
دعای روز سیزدهم رمضان •
دعای روز چهاردهم رمضان •
دعای روز پانزدهم رمضان •
دعای روز شانزدهم رمضان •
دعای روز هفدهم رمضان •
دعای روز هیجدهم رمضان •
دعای روز نوزدهم رمضان •
دعای روز بیستم رمضان •
دعای روز یست و یکم رمضان •
دعای روز بیست و دوم رمضان •
دعای روز بیست و سوم رمضان •
دعای روز بیست و چهارم رمضان •
دعای روز بیست و پنجم رمضان •
دعای روز بیست و ششم رمضان •
دعای روز بیست و هفتم رمضان •
دعای روز بیست و هشتم رمضان •
دعای روز بیست و نهم رمضان •
دعای روز سی ام رمضان
•
سایت تبیان، برگرفته از مقاله «شرح دعای روز یازدهم ماه رمضان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۶.
