• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دشنام (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «دشنام» است.


دشنام، فحش دادن، نام كسى را به زشتى بردن، عيب كسى را برشمردن، ناسزا گفتن است.
[۱] لغت‌نامه، ج ۷، ص ۹۵۹۸، «دشنام».
گرچه دشنام در تعريف عام، شامل گفتن عيب ديگران نيز مى‌شود، ليكن عيبجويى، مدخل مستقل است.
[۲] به مقاله عیب‌جویی (قرآن) رجوع شود.

در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى‌ «سبّ»، «راعنا»، «تهجرون» و «عُتلّ» استفاده شده است.

آثار دشنام (قرآن)، احکام دشنام (قرآن)، پاسخ دشنام (قرآن)، توبه از دشنام (قرآن)، تهدید به دشنام (قرآن)، دشنام به بت‌ها (قرآن)، دشنام به بندگان خدا (قرآن)، دشنام به خدا (قرآن)، دشنام به قرآن (قرآن)، دشنام به محمد (قرآن)، دشنام به مشرکان (قرآن)، دشنام به مؤمنان (قرآن)، دشنام در حج (قرآن)، دشنام‌دهندگان (قرآن)، عوامل دشنام (قرآن)، کیفر دشنام (قرآن)، نهی از دشنام (قرآن).

۱. ↑ لغت‌نامه، ج ۷، ص ۹۵۹۸، «دشنام».
۲. ↑ به مقاله عیب‌جویی (قرآن) رجوع شود.


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۳، ص۴۷۷، برگرفته از مقاله «دشنام».    


رده‌های این صفحه : دشنام | موضوعات قرآنی
جعبه ابزار